Ramy czasowe:
Ramy czasowe epoki określa się zasadniczo na dwa sposoby. Datowanie uzależnione jest od wybranego punktu odniesienia. Jeśli bowiem „starożytność” będziemy rozumieli jako termin odnoszący się wyłącznie do kultury antycznej Grecji i Rzymu, wtedy za umowną datę początkową należy uznać VIII w. p.n.e. Nie wolno jednak zapominać, iż istotną częścią kultury europejskiej jest Biblia, a badacze uznają, iż powstawała ona już mniej więcej od XII w. p.n.e. Z uwagi na to, za początek epoki należałoby uznać koniec drugiego tysiąclecia przed Chrystusem. Epoka starożytności trwała kilkanaście wieków, bo aż do V lub VI w. n. e. Najczęściej wskazuje się dwa wydarzenia, które miałyby przypieczętować koniec antyku. Pierwszym jest upadek cesarstwa zachodniorzymskiego w 476 r., drugim natomiast zamknięcie Akademii Platońskiej, symbolu myśli starożytnej, co miało miejsce w 529 r.
Nazwa:
Okres do V lub VI w. n.e. nazywa się zamiennie starożytnością lub antykiem. Słowo antyk pochodzi od łacińskiego wyrazu antiquus, czyli dawny.
Kultura epoki:
Starożytność to epoka wielkich myślicieli i artystów. W czasie jej trwania wykształciły się zręby kultury europejskiej. Z owego okresu pochodzą między
