Opowiadanie to gatunek epicki, charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami, swobodną konstrukcją oraz nieskomplikowaną fabułą. Utwór w porządku przyczynowo-skutkowym prezentuje kolejne zdarzenia rozgrywające się w przeszłości.
Ważną rolę pełni w opowiadaniu narrator – często nawet fabuła bywa podporządkowana jego oratorskim popisom, służącym kreacji bohatera i jego światopoglądu.
Forma opowiadania jest zbliżona do noweli, jednak jego budowa nie jest aż tak zwarta i podporządkowana rygorom formalnym – w opowiadaniu pojawiają się także postacie drugoplanowe, opisy, dialogi, refleksje.
Wybitni przedstawiciele gatunku to:
G. Flaubert – zbiór „Trzy baśnie”
G. de Maupassant – zbiory: „Dom pani Tellier”, „Iwetta”
T. Mann – „Tristan”, „Śmierć w Wenecji”, „Mario i czarodziej”
E. Hemingway – zbiory: „Śniegi Kilimandżaro”, „49 opowiadań”
A. Czechow – zbiór „Różnobarwne opowieści”; „Chłopi” , „W parowie”
I. Bunin – „Antonówki”, „Gramatyka miłości”
S. Żeromski – zbiory: „Opowiadania”, „Rozdzióbią nas kruki, wrony”
M. Dąbrowska – zbiory: „Dzieci ojczyzny”, „Gałąź czereśni”, „Uśmiech dzieciństwa”
J. Iwaszkiewicz – „Panny z Wilka”, „Brzezina”, „Młyn nad Utratą”
T. Borowski „-- Pożegnanie z Marią”, „Kamienny świat”