 |
Gustaw Flaubert |
Urodzony 12 grudnia 1821 r. w Rouen pisarz francuski, uważany za prekursora naturalizmu w literaturze. Jego ojciec był chirurgiem w Rouen, skąd młody Flaubert wyjechał w 1840 roku, udając się na studia prawnicze do Paryża. Niedługo potem wyjechał w podróż po Pirenejach i Korsyce, a francuską stolicę opuścił ostatecznie w 1846 roku, porzucając jednocześnie prawo, do którego zdecydowanie nigdy nie odczuwał powołania.
Pierwsze kroki jako pisarz Flaubert stawiał ponoć już jako ośmiolatek, zaś na przełomie lat 30. i 40. XIX wieku wydano jego pierwsze opowiadania o tematyce erotycznej: „Les memories d'un fou” (1838) i „Novembre” (1842). Jego najsłynniejsza powieść – „Pani Bovary” – była jednocześnie pierwszym z jego dojrzałych dzieł, utrzymanym już dosyć wyraźnie w estetyce naturalistycznej, napisanym charakterystycznym dla Flauberta chłodnym i pedantycznie poprawnym językiem.
Tematyka Paryża i jego życia towarzyskiego, którym Flaubert był wyraźnie rozczarowany, znalazła natomiast swoje odzwierciedlenie w powieści „L'education sentimentale”, streszczającej poniekąd historię młodzieńczej miłości samego autora, która przydarzyła mu się w czasie studiów prawniczych.
Flauberta zajmowała również tematyka historyczna (np. w powieści „Salammbô”, 1862), a także filozofia i dyskurs filozoficzny, którego znakomitym przykładem jest dialog „Tentation de saint Antoine” (1874). Pośmiertnie, w roku 1881, wydano nieukończoną satyrę „Bouvard i Pécuchet”, podejmującą m.in. problem pisarstwa historycznego. W Polsce znany jest również cykl jego nowel, który ukazał się pod wspólnym tytułem „Trzy opowieści”. Najbardziej znanym utworem dramatycznym Flauberta jest „Kandydat”.
Literatura francuska zawdzięcza mu ukształtowanie nowego prądu artystycznego, zakładającego doskonałość formy przy możliwie największym obiektywizmie opisu.
Flaubert był jednym z prekursorów tendencji naturalistycznych w prozie i głosicielem hasła „Sztuka dla sztuki”. Zmarł 8 maja 1880 roku w Croisset.
Najważniejsze dzieła Gustawa Flauberta
1857 „Pani Bovary” („Madame Bovary”)
1862 „Salammbo” („Salammbô”)
1869 „Szkoła uczuć” („L'Education sentimentale”)
1874 „Kuszenie św. Antoniego” („La Tentation de Saint Antoine”)