Geneza „Pani Bovary”
Książka została wydana w roku 1857. Na jej kształt wpływ miała wpływ podróż odbyta przez Flauberta – w ciągu półtora roku odwiedził on m.in. Grecję, Egipt, Syrię i Palestynę. Wówczas wykrystalizował się obraz bohaterki powieści. Po powrocie autor zamknął się w swojej pracowni we francuskim Croisset i przez 5 lat poświęcał pracy nad powieścią niemal 14 godzin dziennie.
Ukończoną w kwietniu 1856 roku powieść znajomy redaktor Flauberta, Du Camp, zamieszczał we fragmentach w czasopiśmie „Revue de Paris”. Redaktor zażądał skrótów, gdyż fragmenty powieści były sprzeczne z obowiązującą wówczas ustawą prasową, grożącą represjami pismu, które naruszyłoby normy moralności. Mimo skrótów poczynionych przez autora, powieść wywołała skandal, który zakończył się procesem sądowym. Flaubert został uniewinniony.
Czas i miejsce akcji „Pani Bovary”
Czas akcji to XIX-wieczna Normandia. Akcja toczy się w kilku miejscach: Rouen (miejsce urodzenia Karola i spotkań Emmy z Leonem), Bertaux (miejsce pochodzenia Emmy i poznania się bohaterów), Tostes (początki praktyki lekarskiej Karola), Yonville (miejsce zamieszkania państwa Bovary).
Motywy w „Pani Bovary”
Motyw kobiety
Emma Bovary, główna bohaterka utworu, to kobieta bardzo nieszczęśliwa. Pragnie żyć w wykreowanym w wyobraźni świecie, co prowadzi ją ostatecznie do upadku. Ogromną rolę w jej przypadku odegrało wychowanie na romantycznych lekturach. Już wtedy zaczęła marzyć o wielkiej miłości, chciała być bezgranicznie kochana i równie mocno obdarzyć kogoś gorącym uczuciem. Taka postawa prowadzi ją do przeżywania przygód z kochankami, w których upatruje ideału mężczyzny-romantyka. Pogardza mężem uważając, że jako głowa rodziny i człowiek zaprzątnięty pracą, nie jest w stanie jej zrozumieć. Wszystko to skutkuje cierpieniem Emmy, ponieważ zostaje zwyciężona przez prozę życia, nieprzystawalność romantycznych ideałów do rzeczywistości.
To postać niewątpliwie tragiczna – niespełniona w każdej dziedzinie życia. Nieszczęśliwa w małżeństwie, rozczarowana mężczyznami i nie mogąca odnaleźć się w roli matki. Te wydarzenia i niemożność przeżywania uczuć tak, jak pragnie Emma, doprowadzają ją do utraty sensu życia, a ostatecznie – samobójczej śmierci.
Motyw literatury
Emma to kobieta niespełniona. Chce żyć wśród arystokratów, mieć podziwianego przez wszystkich męża i mnóstwo pieniędzy – oczekuje rzeczy niemożliwych do spełnienia. Ten nierealny obraz świata, nijak nieprzystający do rzeczywistości, powstał w jej głowie na skutek namiętnego rozczytywania się w romansach, gdzie uczucia się wielkie, wzniosłe i ekscytujące, a rzeczywistość fascynująca. Ów rozdźwięk między tym, co jest a tym, co Emma sobie wymarzyła, powoduje jej cierpienie i niemożność przystosowania się życia.
Motyw samobójstwa
Emma zażywa arszenik, ponieważ boi się konsekwencji swoich oszustw. W ten sposób ucieka od odpowiedzialności za kłamstwa i ewentualnej kary finansowe. Boi się, że ujawnienie jej sekretu będzie oznaczać koniec dostatniego życia i utratę reputacji. Obawia się reakcji męża i otoczenia. Samobójstwo w powieści ukazane jest jako ucieczka od problemów i własnych win, przejaw lęku i zagubienia we własnych oszustwach. Zaciągnięte długi, niemożliwe do spłacenia, a także życie w ciągłym kłamstwie doprowadzają panią Bovary do podjęcia decyzji o samobójstwie jako najlepszym wyjściu z problemów.