 |
Honore de Balzac - obraz na podstawie zdjęcia
Louisa-Auguste'a Bissona (1842) |
Francuski pisarz znany głównie z cyklu powieściowego nazwanego „Komedią ludzką”.
Urodzony 20 maja 1799 roku w Tours jako pierwszy syn Anne Sallambier i Honoriusza Balzaca. We wczesnym dzieciństwie zostaje oddany przez ojca do szkoły w Landome. Powraca do domu w wieku 18 lat. Na skutek rodzinnej kłótni Balzac zostaje zmuszony do opuszczenia domu i utrzymywania się z pisania tekstów literackich. W tym czasie powstaje m.in. jego pierwsza tragedia („Cromwell”). Młody pisarz kończy szkołę średnią w Tours, a następnie – zgodnie z wolą ojca – rozpoczyna pracę w kancelarii adwokackiej. Wstępuje też na studia prawnicze w Sorbonie (edukacja zostaje jednak przerwana).
W 1825 roku pisarz zakłada drukarnię. Po kilku latach interes kończy się fiaskiem, a Balzac zostaje obciążony dotkliwymi długami. W 1829 roku pisarz zyskuje szerszy rozgłos dzięki powieści „Szuanie”. Trzy lata później, po stworzeniu kilku opowiadań i powieści, Balzac postanawia napisać cykl utworów mających na celu sportretowaniu francuskiego społeczeństwa z 1. połowy XIX wieku. Cykl pt.: „Komedia ludzka” – i zawierający tak znane dzieła jak „Ojciec Goriot” czy „Eugenia Grandet” – obejmuje aż 130 utworów (powieści, opowiadań, szkiców).
Pod koniec życia pisarz poślubia Polkę, Ewelinę Hańską, z którą wcześniej przez wiele lat korespondował. Małżeństwo trwa zaledwie pięć miesięcy.
Pisarz umiera 18 sierpnia 1850 roku w Paryżu. Jego ciało zostaje pochowane na Cmentarzu Pere-Lachaise.
Najważniejsze dzieła Honoriusza Balzaca
(wybrane utwory z cyklu „Komedii Ludzkiej”)
1830 – „Dom pod kotem z rakietką”, „Studium kobiety”
1831 – „Jaszczur”
1832 – „Proboszcz z Tours”
1833 – „Eugenia Grandet”
1834 – „Ojciec Goriot”
1835 – „Kontrakt ślubny”
1836 – „Stara panna”
1837 – „Bank Nucingena”
1844 – „Pierwsze kroki”, „Honoryna”
1846 – „Kuzynka Bietka”