Henryk Sienkiewicz (1846-1916) – polski pisarz, nowelista, laureat Literackiej Nagrody Nobla.
Urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej w zubożałej rodzinie szlacheckiej (Sienkiewiczowie posługiwali się herbem „Oszyk”). W 1861 roku rodzina przeniosła się do Warszawy. Sienkiewicz uczęszczał tam do gimnazjum (w trakcie nauki podjął się pracy guwernera w rodzinie Weyherów). Studiował w Szkole Głównej na Wydziale Prawa, później przeniósł się na Wydział Historyczno-Filologiczny.
We wczesnej młodości współpracował jako felietonista z warszawskimi dziennikami: „Gazetą Polską”, „Niwą” i „Słowem”. W latach 1874-78 był współwłaścicielem „Niwy”. Za debiut pisarza uważa się wydane w 1872 roku „Humoreski z teki Worszyłły” (wcześniej Sienkiewicz publikował felietony i recenzje). W kolejnych latach ukazują się trzy ważne dzieła: „Stary sługa”, „Hania”, „Selim Mirza”.
W latach 1876-78 Sienkiewicz wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych jako korespondent „Gazety Polskiej”, podróżuje wraz z grupą przyjaciół (m.in. aktorką Heleną Modrzejewską). Jego korespondencje ukazują się w „Gazecie Polskiej” jako „Listy z podróży”. Refleksje z podróży po Ameryce znalazły swoje w odbicie w takich utworach jak: „Sachem”,