Staś Tarkowski (14 lata) i Nel Rawlison (8 lat) to dzieci dwóch inżynierów, pracujących w Port-Said przy budowie Kanału Sueskiego. Chłopiec opowiada dziewczynce o aresztowaniu Fatmy i jej dzieci. Kobieta jest krewną Mahdiego (przywódcy powstania przeciw rządowi egipskiemu) i rząd chce wymienić ją na zakładników przetrzymywanych przez powstańców w Chartumie. Kilka dni później dzieci dowiadują się o planowanym przez ojców wyjeździe do pobliskiego Medinet. Tego samego dnia w domu Rawlisona pojawia się Fatma z prośbą o wstawiennictwo. Inżynier obiecuje pomoc nie wiedząc, że kobieta planuje porwanie obecnych podczas kolacji dzieci.
Wkrótce dzieci wyruszają do Kairu na spotkanie rodziców (z podróży rezygnuje pani Olivier – guwernantka Nel, ukąszona przez skorpiona). Podczas podróży pociągiem Staś poznaje dwóch angielskich oficerów. Kapitan Glen i doktor Clary są pod wrażeniem wiedzy Stasia i urody małej Nel, obydwaj obiecują odwiedzić rodziców dzieci. W Medinet następuje spotkanie małych podróżników z inżynierami. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, Nel otrzymuje od pana Tarkowskiego niezwykły prezent – ogromnego mastifa o imieniu Saba. Po kilku dniach okazuje się, że inżynierowie muszą wyjechać. Dzieci pozostają pod opieką służącego Chamisa.
Pewnego dnia Chamis przynosi informację o konieczności wyjazdu sugerując, że inżynierowie chcą spotkać się z dziećmi w miejscowości El-Gharak. Grupa wyrusza koleją, na miejscu dzieci przesiadają się na wielbłądy i wyruszają w podróż. Chamisowi towarzyszą dwaj Beduini oraz przewodnicy wielbłądów – Sudańczycy Idrys i Gebhr. Gdy karawana rusza w kierunku pustyni, okazuje się, że dzieci porwano. Po kilku dniach straszna informacja dociera do inżynierów, mężczyźni postanawiają wyruszyć w pościg i wysyłają telegrafy do wszystkich posterunków wojskowych wzdłuż Nilu.
Podróż karawany trwa. Podczas jazdy Staś upuszcza na ziemię swoje rękawice, prosi o to samo Nel. Niestety ślady odnajduje Gebhr i w czasie postoju uderza dziewczynkę batem. Staś reaguje natychmiast, rozpoczyna się bójka przerwana przez Idrysa, który tłumaczy bratu, że dzieci muszą dotrzeć do Mahdiego całe i zdrowe. Chłopiec stara się zniechęcić porywaczy, mówiąc o konsekwencjach porwania, ale ci są zdeterminowani, by spełnić żądania Smaina (męża Fatmy). Rankiem do podróżników niespodziewanie dołącza Saba, który trafił na trop uciekinierów. Tego samego dnia karawana mierzy się ze śmiertelnym niebezpieczeństwem. Z pustyni nadciąga ogromna burza piaskowa. Wędrowcom szczęśliwie udaje się ujść z życiem. Wyczerpani stawianiem oporu silnemu wiatrowi, nocują w głębokim wąwozie. Rankiem Staś wpada na pomysł uwolnienia się z rąk porywaczy. Podchodzi do śpiących mężczyzn, wyciąga naboje i sztucer, a potem nabija strzelbę. Gdy gotów jest już do oddania strzału, śpiących budzi szczekanie Saby. Chłopiec zostaje szybko obezwładniony. Gebhr postanawia ukarać go biczowaniem, ale związanego bronią Nel i Saba. Od tej pory Staś jest wiązany na noc, a porywacze pełnią na zmianę straż.
Wędrowcy mijają Assuan i kierują się w głąb lądu. Beduini, zdobywający żywność w osadach tubylców, natrafiają na strażnika wypytującego o porwane dzieci. Mężczyźni przysięgają, że są niewinni i zabijają młodego Araba. Staś wciąż wierzy, że pościg dopadnie złoczyńców, ale sytuacja porwanych jest z dnia na dzień coraz gorsza. Pewnego dnia Beduini przynoszą wiadomość o zabiciu generała Gordona i zdobyciu Chartumu przez powstańców Mahdiego. Wkrótce karawana dociera do Omdurmanu przejętego przez derwiszy proroka. Miasto, w którym niedawno toczyły się zacięte walki, przeraża małych podróżników.