Kali
Młody murzyński chłopiec, niewolnik Gebhra. Staś i Nel współczują mu ze względu na sposób, w jaki obchodzi się z nim jego pan. Kali jest nieustannie bity i poniżany przez okrutnego Sudańczyka. Po zabiciu porywaczy chłopiec uznaje Stasia za swojego pana. Pomaga dzieciom przy każdej możliwej okazji, wielokrotnie wykazując się odwagą i poświęceniem.
Kali sprowadza zaginionego Sabę, a sam zostaje dotkliwie pokąsany przez pszczoły w czasie próby zdobycia leśnego miodu. Pomaga Stasiowi w budowie tymczasowych schronisk i udziela cennych rad koniecznych do przetrwania w dżungli.
W trakcie podróży okazuje się, że chłopiec jest synem wodza plemienia Wa-himów. W finale powieści bohaterom udaje się dotrzeć do wioski Kalego i pomóc mu zwyciężyć wrogie plemię Samburów. Po śmierci ojca były niewolnik zostaje wodzem, ale postanawia kontynuować podróż ze swoimi przyjaciółmi.
Kali to sympatyczna postać, różnice kulturowe (i językowe) między nim i Stasiem są przyczyną wielu humorystycznych nieporozumień (jak chociażby słynne słowo „donkey” – ang. „osioł” – odebrane przez Kalego jako komplement).
Mea
Młoda Murzynka, prawdopodobnie z plemienia Dinka. Jest służącą Nel, podarowaną dziewczynce przez emira w Faszodzie (dotychczasową opiekunką Nel była Dinah, która umiera podczas podróży). Mea dzielnie znosi trudy drogo. Jest niezwykle cierpliwa i opiekuńcza. Zazdrości Kalemu ozdób podarowanych mu przez Stasia. Zostaje ochrzczona przez dzieci na „górze Lindego”. Podczas podróży przez sawannę, w obliczu śmierci z pragnienia niespodziewanie wyznaje, że chciałaby umrzeć razem z Kalim.
Pan Rawlison
Inżynier pracujący przy budowie Kanału Sueskiego, ojciec Nel. Jego żona zmarła na suchoty. Jest troskliwy i oddany córce, która jest jego „oczkiem w głowie”. Stara się spędzać z dzieckiem jak najwięcej czasu. Robi wszystko, co możliwe, by odzyskać porwaną córkę. Po uratowaniu Nel przez Glena i Clary’ego wyjeżdża wraz z córką do Anglii.
Władysław Tarkowski
Inżynier zamieszkały na stałe w Port-Said, przyjaciel Rawlisona, ojciec Stasia. Brał udział w powstaniu styczniowym (1863), w czasie zsyłki na Sybir udało mu się zbiec w głąb Rosji i przedostać za granicę. Żona Tarkowskiego – z pochodzenia Francuzka – zmarła przy porodzie Stasia. Pan Tarkowski, podobnie jak Rawlison, stara się dotrzeć do porwanych dzieci. Przebrany za Araba dociera aż do Chartumu, ale tam ślad po dzieciach ginie.
Chamis
Służący inżynierów, pochodzi z plemienia Dangalów, w którym urodził się Mahdi. Za namową Fatmy – żony Smaina – organizuje porwanie dzieci. Towarzyszą mu dwaj Beduini oraz Idrys i Gebhr. Chamis wykazuje się okrucieństwem. Jest obłudny i obojętny wobec losu dzieci. W Faszodzie, gdy bohaterowie cierpią głód, dokarmia Sabę, który (przypadkiem) ostrzegł porywaczy przed Stasiem. Chamis ginie zastrzelony przez Stasia.
Idrys
Jeden z porywaczy, brat Gebhra. W porównaniu ze swymi towarzyszami obchodzi się z dziećmi dość łagodnie. Napominany przez Stasia (chłopiec przypomina mu, że mają zostać wymienieni za Fatmę i jej dzieci), dba, aby nic złego nie przytrafiło się Nel. Kilkakrotnie ratuje młodych bohaterów przez bezmyślnym okrucieństwem Gebhra. W Omdurmanie zapada na nieznaną chorobę i podróżnicy kontynuują wędrówkę bez niego.
Gebhr
Brat Idrysa, okrutny i łatwo wpadający w złość. Po znalezieniu porzuconych przez dzieci rękawic, uderza batem Nel. Stasiowi przyłapanemu na kradzieży sztucera chce obciąć dłoń. Hamuje swoje zapędy pod wpływem rozsądnego Idrysa. Po opuszczeniu Faszody mści się na młodym służącym, biczując go i poniżając. Podczas spotkania z lwem chce zabić Kalego i rzucić go na pastwę drapieżnikowi. Ginie zastrzelony przez Stasia.
Grek Kaliopuli
Mieszkaniec Omdurmanu, służący z otoczenia Mahdiego. Chcąc pomóc dzieciom, organizuje ich spotkanie z „prorokiem”. Radzi Stasiowi, by przyjął islam (czym mógłby uratować siebie i Nel), ale ten odważnie odmawia. Przynosi dzieciom jedzenie, Staś otrzymuje też od niego pieniądze.
Mahdi
Postać historyczna, samozwańczy „prorok”, dowódca tzw. „powstania sudańskiego” przeciw egipskiemu rządowi. Po zwycięskim oblężeniu Chartumu tworzy swoją siedzibę w Omdurmanie. Bohaterowie mają możliwość oglądania modłów prowadzonych przez niego na placu miasta. Podczas spotkania z Mahdim Staś rezygnuje z możliwości „oświecenia”, czym zadziwia proroka. Z rozkazu Mahdiego dzieci zostają wysłane do Faszody (miał w niej przebywać Smain), co w praktyce oznacza wyrok śmierci – miasto pustoszyła febra. Podczas spotkania z kapitanem Glenem w finale powieści, dzieci dowiadują się o śmierci Mahdiego.
Linde
Umierający Szwajcar napotkany przez Stasia w dżungli. Linde jest myśliwym i zapalonym geografem. Ranny w starciu z dzikiem ndiri umiera na gangrenę. Służący Lindego umierają na oczach Stasia na śpiączkę. Szwajcar udziela chłopcu bezcennych rad, przekazuje mu wszystkie swoje zapasy (dzięki chininie ratuje życie chorej na febrę Nel). Po śmierci zostaje pochowany przez Stasia.
Nasibu
Mały służący Lindego, ocalały z obozu, gdzie panowała zabójcza śpiączki. Po śmierci swego pana przechodzi pod opiekę Stasia.
Kapitan Glen
Dalszy znajomy inżynierów. Spotyka dzieci w pociągu podczas podróży do Kairu. Po uprowadzeniu bohaterów wyprawia się razem z doktorem Clary. Szczęśliwym trafem odnajduje jeden z latawców, wypuszczonych przez Stasia z góry Lindego. Ratuje bohaterów przed śmiercią z odwodnienia.
Doktor Clary
Towarzysz kapitana Glena. Poznaje dzieci w pociągu do Kairu, a potem razem z przyjacielem stara się za wszelką cenę odnaleźć porwanych.
Pani Olivier
Nauczycielka i opiekunka Nel. Z powodu ukąszenia przez skorpiona nie może towarzyszyć dzieciom w podróży do Medinet.