Kali
Młody murzyński chłopiec, niewolnik Gebhra. Staś i Nel współczują mu ze względu na sposób, w jaki obchodzi się z nim jego pan. Kali jest nieustannie bity i poniżany przez okrutnego Sudańczyka. Po zabiciu porywaczy chłopiec uznaje Stasia za swojego pana. Pomaga dzieciom przy każdej możliwej okazji, wielokrotnie wykazując się odwagą i poświęceniem.
Kali sprowadza zaginionego Sabę, a sam zostaje dotkliwie pokąsany przez pszczoły w czasie próby zdobycia leśnego miodu. Pomaga Stasiowi w budowie tymczasowych schronisk i udziela cennych rad koniecznych do przetrwania w dżungli.
W trakcie podróży okazuje się, że chłopiec jest synem wodza plemienia Wa-himów. W finale powieści bohaterom udaje się dotrzeć do wioski Kalego i pomóc mu zwyciężyć wrogie plemię Samburów. Po śmierci ojca były niewolnik zostaje wodzem, ale postanawia kontynuować podróż ze swoimi przyjaciółmi.
Kali to sympatyczna postać, różnice kulturowe (i językowe) między nim i Stasiem są przyczyną wielu humorystycznych nieporozumień (jak chociażby słynne słowo „donkey” – ang. „osioł” – odebrane przez Kalego jako komplement).
Mea
Młoda Murzynka, prawdopodobnie z plemienia Dinka. Jest służącą Nel, podarowaną dziewczynce przez emira w Faszodzie (dotychczasową opiekunką Nel była Dinah, która umiera podczas podróży). Mea dzielnie znosi trudy drogo. Jest niezwykle cierpliwa i opiekuńcza. Zazdrości Kalemu ozdób podarowanych mu przez Stasia. Zostaje ochrzczona przez dzieci na „górze Lindego”. Podczas podróży przez sawannę, w obliczu śmierci z pragnienia niespodziewanie wyznaje, że chciałaby umrzeć razem z Kalim.
Pan Rawlison
Inżynier pracujący przy budowie Kanału Sueskiego, ojciec Nel. Jego żona zmarła na suchoty. Jest troskliwy i oddany córce, która jest jego „oczkiem w głowie”. Stara się spędzać z dzieckiem jak najwięcej czasu. Robi wszystko, co możliwe, by odzyskać porwaną córkę. Po uratowaniu Nel przez Glena i Clary’ego wyjeżdża wraz z córką do Anglii.
Władysław Tarkowski
Inżynier zamieszkały na stałe w Port-Said, przyjaciel Rawlisona, ojciec Stasia. Brał udział w powstaniu styczniowym (1863), w czasie zsyłki na Sybir udało mu się zbiec w głąb Rosji i przedostać za granicę. Żona Tarkowskiego – z pochodzenia Francuzka – zmarła przy porodzie Stasia. Pan Tarkowski, podobnie jak Rawlison, stara się dotrzeć do porwanych dzieci. Przebrany za Araba dociera aż do Chartumu, ale tam ślad po dzieciach ginie.
Chamis
Służący inżynierów, pochodzi z plemienia Dangalów, w którym urodził się Mahdi. Za namową Fatmy – żony Smaina – organizuje porwanie dzieci. Towarzyszą mu dwaj Beduini oraz Idrys i Gebhr. Chamis wykazuje się okrucieństwem. Jest obłudny i obojętny wobec losu dzieci. W Faszodzie, gdy bohaterowie cierpią głód, dokarmia Sabę, który (przypadkiem) ostrzegł porywaczy przed Stasiem. Chamis ginie zastrzelony przez Stasia.
Idrys
Jeden z porywaczy, brat Gebhra. W porównaniu ze swymi towarzyszami obchodzi się z dziećmi dość łagodnie. Napominany przez Stasia (chłopiec przypomina mu, że mają zostać wymienieni za Fatmę i jej dzieci), dba, aby nic złego nie przytrafiło się Nel. Kilkakrotnie ratuje młodych bohaterów przez bezmyślnym okrucieństwem Gebhra. W Omdurmanie zapada na nieznaną chorobę i podróżnicy kontynuują wędrówkę bez niego.
Gebhr
Brat Idrysa, okrutny i łatwo wpadający w złość. Po znalezieniu porzuconych przez dzieci rękawic, uderza batem Nel. Stasiowi przyłapanemu na kradzieży sztucera chce obciąć dłoń. Hamuje swoje zapędy pod wpływem rozsądnego Idrysa. Po opuszczeniu Faszody mści się na młodym służącym, biczując go i poniżając. Podczas spotkania z lwem chce zabić Kalego i