Anton Pawłowicz Czechow urodził się w styczniu 1860 r. w rosyjskim Taganrogu w niezbyt zamożnej rodzinie kupieckiej. Był wnukiem pańszczyźnianego chłopa, który wykupił siebie i rodzinę, i synem sklepikarza. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum (dwukrotnie powtarzał klasę) rozpoczął studia medyczne w Moskwie. W tym okresie utrzymywał się z pisania, publikując w lokalnej prasie pod nazwiskiem Antosza Czechonte opowiadania, humoreski, recenzje, felietony.
W 1884 r. rozpoczął praktykę lekarską, opublikował też pierwszy tom opowiadań pt. „Bajki Melpomeny”. W tym samym roku ukazała się jego jedyna powieść – „Dramat na polowaniu”. W 1886 r. opublikował „Barwne opowiadania”. Za wydany rok później zbiór „O zmierzchu” nagrodzony został przez Rosyjską Akademię Nauk.
W 1890 r. zwiedził wyspę Sachalin. Efektem podróży był utwór publicystyczno-reportażowy poświęcony katorżnikom.
W 1892 r. kupił majątek Mielichowo, w którym mieszkał 6 kolejnych lat. Działał charytatywnie na rzecz okolicznego chłopstwa.
W 1897 r. lekarze zdiagnozowali u pisarza gruźlicę. Ze względów zdrowotnych wyjechał do Nicei, a od 1898 r. mieszkał na Krymie. W tym czasie podjął stałą współpracę z Moskiewskim Akademickim Teatrem Artystycznym, na zlecenie którego napisał swoje najbardziej znane dramaty – „Wujaszka Wanię” (1899 r.), „Trzy siostry” (1901 r.) i „Wiśniowy sad” (1904 r.).
W 1901 r. ożenił się z aktorką Olgą Knipper. Ze względu na pogorszenie stanu zdrowia pisarza wiosną 1904 r. oboje wyjechali do niemieckiego uzdrowiska Badenweiler, gdzie 15 lipca Czechow zmarł. Pochowano go na moskiewskim Cmentarzu Nowodziewiczym.
