Biografia
Louis Josephe Gay-Lussac urodził się w 1778 roku w Saint-Leonard-de-Noblat. Jego ojciec, Anthony Gay, był z wykształcenia prawnikiem i pracował jako sędzia. W 1803 roku ojciec przyjął nazwisko Gay-Lussac. Podczas rewolucji francuskiej jako arystokrata związany z obozem królewskim został uwięziony w Saint Leonard.
Młody Gay-Lussac uczył się w Paryżu, a następnie zapisał się do Ecole Polytechnique. Po trzech latach przeniósł się zaś do Ecole des Ponts et Chaussees, gdzie wkrótce został asystentem Claude’a Louisa Bertholleta. W 1808 roku otrzymał stanowisko profesora fizyki na paryskiej Sorbonie, a rok później został profesorem chemii w Ecole Politechnique.
 |
| Louis Joshephe Gay-Lussac |
Lussac ożenił się z Genevieve Marie Jospeph Rojot. Poznał ją, kiedy pracowała jako sprzedawczyni w sklepie z materiałami i stała za ladą zaczytując się w książce naukowej na temat chemii. Małżeństwo miało pięcioro dzieci.
W 1821 roku Gay-Lussac został wybrany członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Był ateistą. Wydawał czasopismo „Annales de chimie”. W 1829 roku został głównym probierzem we francuskiej mennicy i badał zawartość srebra w stopach. Naukowiec zaangażował się także w działalność polityczną, był członkiem Zgromadzenia Narodowego. Zmarł w Paryżu w 1850 roku.
Dokonania
Louis Josephe Gay-Lussac był znanym chemikiem i fizykiem. W swoich badaniach naukowych zajmował się przede wszystkim gazami. W 1802 roku sformułował tak zwane prawo Gaya-Lussaca. Opisuje ono zachowanie gazu doskonałego podczas przemiany izobarycznej, podczas której mamy do czynienia ze stałym stosunkiem objętości gazu do jego temperatury.
Ponadto opisał również prawo stosunków objętościowych. W 1804 roku Lussac wraz z Jeanem-Baptiste Biotem skonstruował balon na gorące powietrze, którym odbywał podróże w celu zebrania próbek do badania powietrza. Ponadto eksperymenty te pozwoliły mu na opisanie magnetyzmu Ziemi na dużych wysokościach.
W 1808 roku naukowiec odkrył bor. Mierzył również prężność par. Inne ważne dokonania naukowe Gaya-Lussaca to odkrycie metody otrzymywania kwasu siarkowego, analiza związków organicznych przy użyciu tlenku miedzi, wydzielenie sodu, potasu, cyjanowodoru. Istotne znaczenie miało również wyizolowanie jodowodoru.
Osiągnięcia naukowca były zatem szczególne istotne dla rozwoju chemii organicznej i praktycznego zastosowania metod analizy chemicznej. Ponadto badał on zjawisko rozpuszczalności soli w roztworach.