Luigi Galvani urodził się w 1737 roku w Bolonii. Jego ojciec był złotnikiem. Rodzina nie należała do rodów arystokratycznych, ale była dobrze sytuowana i mogła sobie pozwolić na wykształcenie syna.
Młody Luigi początkowo miał zostać duchownym, ale zrezygnował z tego zamiaru niedługo przed przyjęciem święceń. Zainteresował się natomiast sztuką, a potem nauką. Ukończył medycynę i filozofię na Uniwersytecie w Bolonii.
W 1762 roku objął stanowisko wykładowcy anatomii na swojej macierzystej uczelni. W tym samym roku ożenił się z Lucią Galeazzi, córką jednego ze swoich profesorów. Zamieszkał w domu Gusmano Galeazzi i wspólnie z nim prowadził badania. Po śmierci teścia w 1775 roku Luigi Galvani otrzymał po nim stanowisko profesorskie.
 |
| Luigi Galvani |
Galvani interesował się elektrycznością, szczególnie zaś studiował prace Benjamina Franklina. Podczas przeprowadzania eksperymentów na żabach zauważył, że zetknięcie nerwów tych zwierząt z kawałkiem metalu powoduje skurcz mięśni. Zjawisko to opisał jako wyładowania elektryczne. Jego odkrycie stało się inspiracją dla Alessandra Volty, który kontynuował te badania i starał się logicznie wytłumaczyć bioelektryczność.
Galvani dzięki swoim obserwacjom stał się prekursorem dziedziny wiedzy zwanej elektrochemią. Udało mu się zaobserwować, że w tkankach zwierzęcych zachodzą zjawiska elektryczne. Twierdzenia te zawarł w łacińskim dziele „Komentarz na temat siły elektrycznej powodującej ruchy mięśni”. Praca ta została opublikowana w 1791 roku w siódmym tomie materiałów Instytutu Nauk w Bolonii.
W 1797 roku, kiedy Napoleon utworzył Republikę Cisalpińską, Galvani odmówił złożenia przysięgi na wierność nowym władcom, dlatego wyrzucono go z uniwersytetu i pozbawiono środków finansowych na dalsze badania. Naukowiec zmarł w Bolonii w domu swojego brata w 1798 roku.
Od nazwiska Galvaniego pochodzi nazwa galwanizacji, a więc wytwarzania powłok za pomocą metod elektrolitycznych czy galwanometru. Galwanometr to urządzenie magnetoelektryczne do mierzenia natężenia pola elektrycznego.