W 1898 roku ukazał się na łamach „Słowa Polskiego” artykuł Tadeusza Konczyńskiego na temat Gabriela d'Annuzio. Praca miała charakter informacyjny i dość niespodziewanie stała się zarzewiem zapowiadającego się już od pewnego czasu konfliktu między starymi i młodymi.
Odpowiedź Stanisława Szczepanowskiego w artykule pt.: „Dezynfekcja prądów europejskich” zawierała krytykę naturalizmu oraz potwierdzenie, iż literatura powinna spełniać zadania moralne, pobudzać do działania, krzewić patriotyzm. W podobnym, niepopularnym już wówczas, tonie wypowiedział się Marian Zdziechowski w „Sporze o piękno”. Wystąpienia te zmobilizowały do zajęcia stanowiska młodych twórców, którzy na łamach „Życia” po raz pierwszy wystąpili jako grupa. Opublikowano wówczas „Sztukę narodową” Ludwika Szczepańskiego i cykl artykułów Artura Górskiego pt.: „Młoda Polska”. Młode pokolenie postulowało: refleksję filozoficzną w opozycji do naturalizmu, literaturę „nagiej duszy”, egzotykę, nastrojowość, psychologizm, symbolizm, swobodę artystyczną i indywidualizm. Broniło się też przed zarzutem braku patriotyzmu.
Ważną pozycją wśród programów Młodej Polski był manifest Stanisława Brzozowskiego „My młodzi”. Autor zawarł w nim ostrą