państwową nagrodą literacką za tom „Ucho igielne”.
W 1933 r. Staff roku objął stanowisko wiceprezesa Polskiej Akademii Literatury. Lata II wojny i czas okupacji spędził w stolicy. Po wyzwoleniu na krótko przeniósł się do Krakowa, by w 1949 r. znów wrócić do Warszawy. W 1939 roku został doktorem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, a dziesięć lat później także Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1957 r. po raz drugi przyznano mu państwową nagrodę literacką.
Zmarł w 1957 roku w Skarżysku Kamiennej. Pochowano go na warszawskich Powązkach.
Twórczość Leopolda Staffa - charakterystyka
Dorobek poetycki Staffa jest bardzo bogaty i różnorodny. Poeta tworzył przez ponad pół wieku, wpisując się w ramy trzech epok literackich.
Staff debiutował w okresie Młodej Polski. Z tej epoki pochodzi jego osiem tomów poezji: „Sny o potędze” (1901), „Dzień duszy” (1903), „Ptakom niebieskim” (1905), „Gałąź kwitnąca” (1908), „Uśmiechy godzin” (1910), „W cieniu miecza” (1911), „Łabędź i lira” (1914) i „Tęcza łez i krwi” (1918).
Dominującym trendem w młodopolskiej poezji był dekadentyzm, nastroje pesymistyczne, a nawet katastroficzne. Pośród ogólnego zniechęcenia i poczucia beznadziejności poezja