„Ogród przedziwny” pochodzi ze zbioru „Uśmiechy godzin” wydanego w 1910 roku, w którym nadal utrzymują się tendencje neoklasyczne, współistniejące z młodopolskimi trendami.
Takim młodopolskim akcentem w wierszu Staffa jest przede wszystkim symbolizm. Przedziwny ogród to metafora ludzkiego życia. Sposób ukazania świata jako cudownego ogrodu świadczy o postawie afirmacji życia, dostrzeganiu jego jasnych stron. Poeta widzi to, co w życiu najpiękniejsze – w ten sposób w ogrodzie owym rosną kwiaty, świeci słońce, ludzie się uśmiechają i pracują. Obraz utrzymany jest w konwencji sielanki.
„Ogród przedziwny” napisany został wierszem stroficznym. Każda zwrotka ma cztery wersy i regularny układ rymów abab. Dokładne rymy, krótkie wersy, czterowersowe strofy to forma przypominająca ludowe piosenki. Dominującym środkiem stylistycznym są epitety. Obraz ogrodu jest barwny i sugestywny także za sprawą porównań (krzew oliwny cichy jak pojednanie, dusza prosta jak trawa). Wyliczenia służą ukazaniu owej „przedziwności” ogrodu, w którym znajdują się wodotrysk, róże z owiniętymi kolcami, ule, roje ptaków...
W rzeczywistości – mamy do czynienia z codziennymi zjawiskami i przedmiotami: kwiatami, trawą, pszczołami. To sposób patrzenia na nie sprawia, że urastają do rangi niezwykłych „wydarzeń”. Od pszczół można uczyć się, jak dostrzegać to, co piękne, czerpać z życia radość, choć nie jest ono wolne od trosk. Od trawy – prostoty, od ptaków – otwartości na drugiego człowieka.
Staff nie idealizuje świata, widzi w nim zarówno dobro, jak i zło. W ostatniej zwrotce pisze o konieczności pielęgnowania murawy, z której wyrastają chwasty i osty. Piękno ogrodu to wynik pracy, ale wzorem pszczół mieszkańcy ogrodu starają się: „Zbierać jeno słodycze/ Z kwiatów, co kryją i jady”.
Osty i chwasty symbolizują zło na świecie, z którym trzeba walczyć. W ogrodzie zdecydowanie więcej jest jednak piękna, również przedstawionego w sposób symboliczny: kwiaty to piękno, ale piękno przemijające, dzieci – niewinność, spontaniczność, wodotrysk – witalność, energia, krzew oliwny – pokój, pszczoły – dostatek, słodycz.
Wreszcie róże oznaczają miłość, która jest piękna i bywa przyczyną cierpienia, dlatego mieszkańcy ogrodu obwiązują jej ciernie lnem.