Definicja
Środek stylistyczny, słowo, stanowiące określenie rzeczownika. Epitetem najczęściej bywa przymiotnik, imiesłów lub rzeczownik. Zasadniczą funkcją epitetu jest wzbogacenie wiedzy o opisywanym w tekście przedmiocie lub zjawisku lub ujawnienie stosunku autora do tego przedmiotu.
Epitet ma duży wpływ na znaczenie wyrazu, który opisuje. Uwydatnia wybraną cechę opisywanego przedmiotu.
Występowanie
Epitety są szczególnie popularne w poezji impresjonistycznej i nastrojowej. W antycznej retoryce epitet uznawany był za figurę retoryczną, która wzbogacała i uplastyczniała styl.
Odmiany
Epitet stały – powtarza się zawsze przy tym samym rzeczowniku, często występuje u Homera np. prędkonogi Achilles. Epitety stałe to powtarzające się określenia, które uwydatniają wybraną cechę bohatera lub zjawiska. Co więcej, dla jednego obiektu można dopasować więcej niż jeden stały epitet. Geneza epitetów stałych wiąże się z poezją wędrownych śpiewaków (aojdów) – powtarzalność epitetów stałych ułatwiała zapamiętywanie danego określenia.
Epitet złożony – jest to wyraz określający, który powstał przez złożenie dwóch różnych wyrazów. Jeden z nich zazwyczaj pochodzi od przymiotnika, a drugi od rzeczownika. Taki epitet ostatecznie staje się neologizmem.
Epitet metaforyczny - wyraz określający zawierający w sobie metaforę, pełniącą specyficzną rolę. W tej funkcji epitet traci swoje pierwotne znaczenie i zyskuje nowe.
Epitet podmiotowy i przedmiotowy – epitet podmiotowy to określenie wyrażające emocjonalny stosunek autora tekstu do opisywanego przedmiotu. Epitet przedmiotowy podkreśla daną cechę przedmiotu bez dodawania mu wartości uczuciowej.
Epitet dynamiczny i statyczny – zazwyczaj występuje w formie imiesłowu czynnego, stanowi jedynie ozdobnik stylistyczny – nie wzbogaca dodatkowo wiedzy o opisywanym obiekcie.
Epitet barokowy – epitet bardzo rozbudowany, używany głównie przez poetów barokowych. Składa się z wyszukanych konstrukcji zawierających wiele wyrazów.
Epitet tautologiczny – wyraz stanowiący powtórzenie określenia danego przedmiotu, uwypuklający jego oczywistą cechę.
Epitet superlatywny – wyraz, który przypisuje danemu obiektowi cechę w stopniu najwyższym.
Epitet parzysty i wielokrotny – wyraz przyporządkowujący jednemu obiektowi co najmniej dwa określenia.
