Definicja
To środek stylistyczny, polegający na celowym powtórzeniu tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych części wypowiedzi. Mogą to być wersy, zdania albo kolejne strofy. Najczęściej występuje w poezji i sztuce oratorskiej.
Zastosowanie i występowanie
Anafora służy wzmocnieniu siły wypowiedzi, należy zatem do ekspresywnej funkcji językowej (por. funkcje językowe wg. Romana Jacobsona). Anafora dużą popularnością cieszyła się w epoce baroku (w poezji dworskiej służyła poetom uzyskaniu tak pożądanego konceptu). Zwolennikiem anafory był zwłaszcza Jan Andrzej Morsztyn czy Daniel Naborowski.
Ciekawy przykładem jest barokowy wiersz Naborowskiego pt. Do Anny, gdzie powtórzony zostaje związek wyrazowy „z czasem”:
Z czasem wszytko przemija, z czasem bieżą lata,
Z czasem państw koniec idzie, z czasem tego świata.
Za czasem stawa dowcip i rozum niszczeje,
Z czasem gładkość, uroda, udatność wiotszeje.
Z czasem kwitnące łąki krasy ostradają,
Z czasem drewa zielone z liścia opadają.
Z czasem burdy ustają, z czasem krwawe boje,
Z czasem żal i serdeczne z czasem niepokoje.
Z czasem noc dniowi, dzień zaś nocy ustępuje,
Czasowi zgoła wszytko na świecie hołduje.
Szczyra miłość ku tobie, Anno, me kochanie,
Wszytkim czasom na despekt nigdy nie ustanie.