Czym dokładnie jest inwokacja? Jakie ma zastosowanie? W jakich utworach występuje inwokacja? Koniecznie przeczytaj nasz tekst. Powtórz z nami swoją wiedzę!
Inwokacja - definicja
Inwokacją nazywamy rozbudowaną apostrofę, która rozpoczyna utwór literacki. W inwokacji autor zwraca się do muzy o nadanie mu natchnienia do stworzenia jak najwspanialszego dzieła. Zwrot ten może być również kierowany do innego, wybranego przez autora obiektu.
Przykłady i użycie inwokacji
Za wzorzec inwokacji uchodzą wstępy do eposów Homera – Iliady i Odysei. Inwokacja należy zatem do środków stylistycznych, które zwyczajowo rozpoczynają eposy, a w późniejszych wiekach krótsze formy takie jak dialogi czy wiersze (głównie w średniowieczu) np. w Rozmowie Mistrza Polikarpa ze śmiercią. Kolejne pokolenia poetów zwracały się już raczej nie do chrześcijańskich symboli, ale znów do muz, jak w starożytności, a w baroku – znów do Matki Boskiej.
Inwokacja w Panu Tadeuszu
Najbardziej znana w polskiej literaturze jest inwokacja rozpoczynająca Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, w której autor zwraca się do swojej ojczyzny (Litwy), a następnie do Matki Boskiej z Ostrej Bramy z prośbą o szczęśliwy powrót do domu:
Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie,
ile Ci trzeba cenić, ten tylko się dowie
Kto Cię stracił. [...]
Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do życia powróciłaś cudem,
(Gy od płaczącej matki pod Twoją opiekę
Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę [...]