Adolf Dymsza |
Loda (Leokadia) Halama |
Warszawskie kabarety poruszały przede wszystkim tematy polityczne i stały się głównym ośrodkiem międzywojennej satyry. Bardzo znanym działającym w Warszawie kabaretem był „Qui Pro Quo”, dla którego świetne teksty i skecze pisywali Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński, Antoni Słonimski i Jan Lechoń, a jego słynnym konferansjerem był Fryderyk Jarosy. To tu śpiewała Hanka Ordonówna, Mira Zimińska, Zula Pogorzelska czy występował Adolf Dymsza.
Od 1925 roku główną konkurencję dla „Qui Pro Quo” stanowił słynny kabaret „Morskie Oko”, z którym związani byli Zula Pogorzelska, Eugeniusz Bodo, Loda Halama czy Tadeusz Olsza. Współpracowali z nim również Julian Tuwim i Jan Brzechwa. Kabaret ten specjalizował się w rewiach wzorowanych na przedstawieniach paryskich. Warto wymienić tutaj: „Klejnoty Warszawy”, „Warszawa w kwiatach”, „1000 pięknych dziewcząt”.
Po likwidacji „Qui Pro Quo” jego zespół stworzył kabaret o nazwie „Banda”, którego kierownikiem artystycznym został Julian Tuwim. Następnie powstały „Cyganeria” i „Stara banda”. Dużą popularnością cieszył się również „Cyrulik Warszawski” przy ulicy Kredytowej, działający w latach 1935-1939.
W Krakowie występowała z kolei grupa kabaretowa o nazwie „Katarynka” złożona z futurystów. Należeli do niej Tytus Czyżewski, Bruno Jasieński i Stanisław Młodożeniec.
Kabarety stanowiły swoisty pomost pomiędzy kulturą wysoką (teatrem) i kulturą masową. Dzięki temu zjawisku sztuka satyryczna poszerzyła grono swoich odbiorców i stała się bardziej egalitarna.