Dynastia Merowingów panowała w państwie Franków od V do VIII wieku. Założycielem rodu Merowingów był w pierwszej połowie V wieku król Meroweusz. Ostatnim panującym z dynastii był Childeryk III, którego od władzy odsunął majordom Pepin Mały (Pepin Krótki) – pierwszy władca z dynastii Karolingów.
• Meroweusz (Merowiusz, łac. Meroveus, Merovius) – urodził się ok. 411 roku, zmarł w 457 roku. Syn Klodiana – przypuszczalnie pierwszego króla Franków salickich. Meroweusz był królem Franków salickich w latach 447 – 457. Protoplasta dynastii Merowingów, która od jego imienia wzięła swoją nazwę.
• Childeryk I – syn Meroweusza, urodził się ok. roku 437, zmarł 26 XII 482 roku w Tournai. Król Franków od 457 roku, panował do swojej śmierci. Przez 8 lat żył na wygnaniu – wygnany przez swoich poddanych po objęciu trony, wrócił wezwany przez Franków. W 463 roku, przy wsparciu wojsk rzymskich Egidiusza, pokonał Wizygotów.
• Chlodwig I – urodził się ok. 466 r., zmarł w X/XII 511 roku. Syn i następca Childeryka I. Tron Frankijski objął w roku 482. Ochrzczony w Boże Narodzenie w roku 496 w Reims przez biskupa św. Remigiusza. Nadano mu godności konsula jako ostatniego spadkobiercy po zachodnim cesarstwie rzymskim. Państwo Chlodwiga była państwem patrymonialnym. Po jego śmierci podzielono państwo Franków pomiędzy jego czterech synów: Teodoryka, Chlotara, Childeberta i Chlodomera.
• Teodoryk I (Teuderyk I) – nieślubny syn Chlodwiga I, żył w latach 484 – 533/534. Władca Franków. Prowadził walki z Burgundczykami i Skandynawami. W 531 roku najechał Turyngię. Od 511 roku (po śmierci Chlodwiga) król Metz, Austrazji i Reis.
• Chlodomer – syn króla Franków Chlyderyka I i św. Klotyldy, żył w latach 495 – 524. Po śmierci ojca (po podziale państwa Franków) władał Tours, Orleanem i Poitiers (były to również siedziby biskupów). Chlodomer zginął w bitwie pod Vezeronce.
• Childebert I – urodził się w Reims w 496 roku, zmarł 13 XII 558 roku. Syn Chlyderyka I i św. Klotyldy. Po podziale ziem po ojcu otrzymał Paryż, rozległy kraj na północ do rzeki Sommy, na zachód od Kanału La Manche, do Armoryki (teraźniejsza Bretania). Chlibert – po zamordowaniu dzieci swojego brata Chlodomera, który zginął w bitwie pod Verezonce, zajął Orlean i Chartres.
• Chlotar I, zwany Starym – syn Chlodwiga, urodzony ok. 487 r. w Soissons, zmarł 29 XI 561 roku. W spadku po ojcu otrzymał Neustrię z głównym miastem Soissons. W 534 roku poszerzył swój dobytek o miasta Orange, Carpentras oraz Gap. Zajął również ziemie Toudebalda w 555 roku. W 558 roku został jedynym królem Franków. Dodatkowo władał większą częścią Niemiec, a Saksonia wypłacała mu coroczny trybut w wysokości 500 krów. Po zamordowaniu swojego syna Chrama, udał się do Tours błagać o przebaczenie, niedługo potem zmarł. Po jego śmierci królestwo Franków znów zostało podzielone. Władzę nad poszczególnymi obszarami, sprawowali jego synowie: Chilperyk I został królem Franków salickich w Neustrii, Charibert I – król Franków salickich w Paryżu, Guntran – król Franków salickich w Orleanie i Sigenert I został królem Franków salickich w Reims i Metz.
• Teodebert I – urodzony w 503 roku, zmarł w 548 roku. Syn Teudyryka I. W latach 534 – 548 panował w Reims i Metz. Jako pierwszy król Frankijski kazał bić złote monety z własnym wizerunkiem – w ten sposób wyrażał opozycję wobec cesarza.
• Teudebald – następca i syn Teodeberta I, urodził się w 535, zmarł w 555 roku. W latach 548 – 555 panował w Reims i Metz. Po jego śmierci, jego ziemie przejął Chlotar.
• Charibert I – urodzony w 517 roku, zmarł w 567. Syn Chlotara I. w latach 561 – 567 władał terenami wokół Paryża. Po jego śmierci, jego ziemie między sobą podzielili jego bracia: Chlipery I otrzymał Paryż, Bordeaux, Limoges oraz Cahors; Sigenert I wziął Tours i Potiers; ostatni Guntram – Angoulême oraz Périgueux.
• Guntram I – ur. w roku 525 w Soissons, zmarł 28 III 592 Chalon-sur-Saône. Syn Chlotara I. w 561 odziedziczył po ojcu Królestwo Burgundii, Marsylii i Arles. Po jego śmierci jego królestwo przeszło w posiadanie Childeberta II.
• Sigenert (Zygbert) I – żył w latach 535 – 575. Syn Chlotara I. Król Austrazji ze stolicą w Reims. Po najeździe Awarów, przeniósł stolicę do Metz. W 573 roku, w toku prowadzonego konfliktu z bratem, wszedł w posiadanie Turenii i Poitiers. Niebawem został okrzyknięty królem na miejsce Chliperyka.
• Chliperyk I – jeden z synów Chlotara, żył w latach 539 – 584. Po śmierci ojca w 561 roku, Chliperyk otrzymał Soissons. Został zamordowany w 584 roku przez nieznanych sprawców.
• Chlidebert II – syn Sigenerta I, żył w latach 570 – 595. Koronowany po śmierci ojca w w Metz wieku 5 lat na króla Austrazji. W 587 roku Childebert II i Guntran I podpisali porozumienie o stosunkach między Austrazji i Burgudną oraz o sukcesji burgundzkiej. Na mocy tego porozumienia ustalone zostały granice. Po bezpotomnej śmierci Guntrama I w 592 roku, władcą został Childebert II. Pomiędzy 582 i 583 rokiem, Childebert II podpisał porozumienie z cesarzem bizantyjskim Morycjuszem i Brunhildą (jego matką). Porozumienie dotyczyło ekspedycji przeciwko Logobardom. Do I ekspedycji doszło w roku 585, zakończyła się ona jednak niepowodzenie. Druga ekspedycja odbyła się w 588 roku. Longobardowie chcieli uniknąć wojny i zaproponowali Chlibertowi pokój. Niestety nie doszło to do skutku. W 590 roku podjęto trzecią ekspedycję, na której podpisano pokój z Longobardami.
• Chlotar II – król w Neustrii i Paryżu. Syn Chliperyka, urodzony w 584, zmarł 18 X 629 roku. Wstąpił na tron w wieku 4 miesięcy, rządy regencyjnie sprawowała jego matka – Fredegunda. W 596 roku – po śmierci w 592 roku Guntramna i w 596 roku Childeberta II, Chlotar z matką zajęli Paryż. Spowodowało to zbroją interwencję Teudeberta II, którego wspierał Teuderyk II. Chlotar wygrał tę bitwę. Jednak już w roku 600 w bitwie pod Orvanną, wojska Chlotara poniosły klęskę. Po tej bitwie z Neustrii wydzielono obszar między Kanałem La Manche, Sekwaną i Oise. Reszta terenów została podzielona między Teudebertem II i Teuderykiem II. W 607 roku Chlotar ruszył do Burgundii, jednak i tym razem został pokonany pod Étampes. Po śmierci Teudyryka w 613 roku, Chlotar II – po wezwaniu przez możnych austrazyjskich, podbił tereny zmarłego władcy. Tym samym zjednał państwo Frankijskie. Podczas soboru w Paryżu 10 X 614 wydał Edykt Chlotara (Edictum Chlotari), na mocy którego faktycznym władcą stała się szlachta, a on sam zrezygnował z uprawnień korony.
• Teudebert II – żył w latach 586 – 612. W latach 595 – 612 król Austrazji, następca Childeberta II. Władał Austrazją, Poitieres, Vellay, Bordeaux, Tours i Châteaudun. Początkowo walczył ze swoim bratem Teuderykiem II przeciwko Chlotarowi II. Później Teudebert odmówił pomocy przy kolejnych najazdach swojego brata na kuzyna. Ostatecznie został pokonany przez Teuderyka II w 612 roku pod Toul i Tolbiac. Został na rozkaz swojej babki zamknięty w wieży ze swoim synem Meroweuszem oraz zamordowany.
• Teuderyk II – urodzony w 587, zmarł w 613 roku. Syn Childeberta II. W latach 595 – 613 król Burgundii. Dodatkowo panował w Uluza, Agen, Nantes, Angers, Saintes, Angoulême, Périgueux, Blois, Chartres i Le Mans. Pod wpływem swojej babki Brunhildy walczył ze swoim bratem Teudebertem II. Teuderyk pokonał go pod Sens. Obawiając się Chlotara II. Po wygranej walce z Neustrią w 600 roku, ziemie Chlotara zostały podzielone między braci. Walki między braćmi nie zakończyły się jednak. Teuderyk pokonał Teudeberta pod Etampes. Ta również w 605 roku pokonał syna Chlotara Meroweusza. w 610 roku na rzecz brata stracił część swoich ziem. W kolejnych latach 611 i 612, zwycięża swojego brata i oddaje go swojej babce, która zamyka Teudeberta w wieży wraz z synem i morduje.
• Dogobert I – syn Chlotara II. Żył w latach 603 – 639. Od 629 roku król Franków, w 629 odziedziczył po ojcu Neustrię. W 631 roku został pokonany pod Wogastisburgiem przez Samona – słowiańskiego wodza. Po jego śmierci rozpoczęła się władza majordomów, którzy rządzili w imieniu królów.
• Charibert II – urodzony ok. 608 roku, zmarł 8 IV 632 w Blaye. Syn Chlotara II, król Akwitanii. Pod jego władzą znajdowały się Tuluza, Agen, Saintes, Perigueux i Agen. Po zawarciu małżeństwa z Gizelą – córką Armanda z Gaskonii, do jego władzy doszła Gaskonia. Dodatkowo w toku walk, podporządkował sobie terytoria Basków w Akwitanii.
• Sigebert (Zygbert) II – żył w latach 600 – 613. Był najstarszym synem Teuderyka II. Był królem dzielnicowym Franków. Od 613 jako spadkobierca tronu po swoim ojcu w Burgundii.
• Sigebert (Zygbert) III – syn Dogoberta, urodzony w roku 629, zmarł 1 II 656 roku. W latach ok. 633/634 – 656 król Austrazji. Święty kościoła katolickiego, patron Nancy.
• Chlodwig II – żył w latach 634 – 655/658. Najmłodszy syn Dagoberta I. Król Franków, w spadku po ojcu otrzymał Neustrie i Burgundie. Po śmierci swojego brata Sigeberta III władał Austrazją. Od 641 roku, po śmierci matki Chlodwiga, władzę objął majordom Erchinoald.
• Chlotar III – żył w latach 652 – 673. Najstarszy syn Chlodwiga II. Po ojcu przedjął władzę w Neustrii i Burgundii.
• Childery II – urodzony w 652, zmarł w 675 roku w Lognes. Król Austrazji w latach 662 – 675, król Neustrii i Burgundii oraz król Franków od 673 do 675.
• Teuderyk III – żył w latach 654 – 691. Syn Chlodwiga II. Władca Austrazji w 673 i 675 – 691. Od 679 król Franków.
• Dogobert II – syn Sigenerta III, żył w latach 650 – 679. W latach 676 – 679 król Austrazji. Po śmierci ojca przymusowo wyświęcony na mnicha i zesłany.
• Chliperyk II – urodzony w 672, zmarł 13 II 721 roku. Król Frankijski w latach 715 – 721. Przed objęciem tronu wstąpił do klasztoru, z którego został wyciągnięty by zostać obwołanym królem.
• Chlodwig IV – najstarszy syn Teuderyka II, żył w latach 680 – 695. W wieku 11 lat objął tron i został królem Franków.
• Chlotar IV – żył w latach 682 – 719. Był królem Austrazji w latach 717 – 718.
• Childebert III – zwany Sprawiedliwym, żył w latach 670/683 – 711. Syn Teodoryka III. jedyny król Franków w latach 695 – 711. Jego przydomek wziął się prawdopodobnie od faktu, iż władzę sądowniczą nieugięcie sprawował sam.
• Dagobert III – król Franków w latach 711 – 715. Urodził się w 699 roku, zmarł w 715.Był synem Childeberta III. Koronowany w Burgundii w wieku zaledwie 11 lat.
• Tauderyk IV – żył w latach 713 – 737. Król Franków od 720 do 737 roku.
• Childeryk III – żył w latach 714 – 755. Ostatni król Franków, panował od 742 do 751. Od władzy został odsunięty przez Pepina Krótkiego.