Sytuację, jaka wytworzyła się za sprawą działań nieudolnego władcy – Henryka VI, z rodu Lancasterów, chciał wykorzystać przedstawiciel opozycyjnej do tych ostatnich książę Yorku – Ryszard. Udało mu się objąć rządy jako protektorowi państwa, władającego w imieniu chorego króla. Sytuacja ta nie zakończyła jednak konfliktu, który przerodził się w wojnę domową, trwająca w latach 1455 – 1485. Nazywano ją Wojną Dwóch Róż, ze względu na herby walczących o władzę stronnictw: Lancasterów – róża czerwona oraz Yorków – róża biała.
Był to spór wielkich angielskich rodów feudalnych i pomimo, że wpłynął na całe społeczeństwo, to najdotkliwiej odbił się na przedstawicielach pierwszej wymienionej grupy. Wojna dwóch róż złamała bowiem potęgę możnowładców angielskich – część z nich poległa z rąk morderców, a część w toku walk. W efekcie umożliwiając awans społeczny młodej szlachcie oraz mieszczanom.
W roku 1460 zginął książę Yorku Ryszard, a na czele stronnictwa stanął jego syn. Ten ostatni – już w rok po śmierci ojca, ogłosił się królem przyjmując jednocześnie imię Edwarda IV. Zaraz po tych wydarzeniach do niewoli nowego władcy – uzurpatora, trafił Henryk VI.
W niedługim czasie otworzyła się jednak przed Lancasterami sposobność powrotu do władzy w kraju. Korzystna sytuacja była efektem konfliktu jaki narodził się miedzy Edwardem VI, a hrabią Warwickiem. Stronnictwo Lancasterów nie wykorzystało nadążającej się okazji, a w tym czasie nowy król uporał się z hrabią.
Po swoim zwycięstwie i względnym ustabilizowaniu pozycji, Edward kazał zamordować Henryka VI oraz jego syna.
Zabicie wcześniej panującego króla oraz jego prawowitego następcy, zapewniły Edwardowi pewne panowanie, aż do jego śmierci w roku 1483.
Po tym okresie jednak wznowiły się walki o władzę, za sprawą brata zmarłego – Ryszarda III. Z jego polecenia zostali zabici synowie Edwarda, a jego bratankowie. Ryszard nie poprzestał jednak tylko na tym mordzie. Rozpoczął bowiem okres prześladowań wszystkich osób, wśród których upatrywał zagrożenie dla swojej pozycji.
Na skutek swoich działań, przeciwko Ryszardowi III uformowała się w państwie silna opozycja. Na jej czele stanął spokrewniony z rodem Lancasterów – Henryk Tudor. Ostatecznie Ryszard pozbawiony wsparcia i sojuszników, zginął w toku bitwy w roku 1485.
Zwycięstwo opozycji umożliwiło obwołanie nowego władcy – pod imieniem Henryka VII. Król z nowej dynastii panującej – Tudorów, za sprawą małżeństwa z córką Edwarda IV zakończył okres wojny domowej w Anglii.