Protoplastą dynastii Jagiellonów był Władysław Jagiełło. Jego dziadem był wielki książę Giedymin, który dokonał ponownego zjednoczenia państwa oraz założył rządzącą dynastie Giedyminowiczów. Pod rządami tej ostatniej, Litwa stanowiła najrozleglejszy kraj w ówczesnej Europie. Ojcem Jagiełły był Olgierd, po którym przejął on tron litewski w roku 1377. Dynastia Jagiellonów była panującą na Litwie w latach 1377 – 1401 oraz 1440 – 1572.
Władysław Jagiełło po ślubie z Jadwigą Andegaweńską został koronowany na króla Polski – zapoczątkowanie panowania dynastii Jagiellonów na tronie polskim. Wówczas też – na mocy unii w Krewie, zobowiązał się do przyjęcia chrztu oraz doprowadzenia do przyłączenia Litwy do Polski.
Jagiellonowie dynastią panującą w Polce byli w latach 1386 – 1572. Rządy tej dynastii zakończyły się w Polsce oraz na Litwie wraz ze śmiercią ostatniego monarchy z tego rodu – Zygmunta II Augusta.
Nowy impuls dla polityki dynastycznej Jagiellonów dały narodziny długo oczekiwanych przez Jagiełłę męskich potomków – Władysława oraz Kazimierza. Władca polski podjął działania w celu zabezpieczenia sukcesji dla swoich synów.
Po śmierci króla w roku 1434 nowym władcą został Władysław III. Natomiast po śmierci Zygmunta Kiejstutowicza na Litwie w roku 1440, wielkim księciem litewskim został młodszy syn – Kazimierz Jagiellończyk.
W skutek długoletniego panowania Jagiellonów w obu krajach, doprowadziło do uformowania się silnych związków między Litwą oraz Polską, powstania Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ta ostatnia przetrwała aż do czasów rozbiorowych.
Rządy dynastii Jagiellonów w Polsce były okresem osłabienia władzy królewskiej, w wyniku nadawania przez Władysława Jagiełłę oraz jego najmłodszego syna licznych przywilejów dla szlachty – demokracja szlachecka.
Poza tym jednak czasy ich rządów zaznaczyły się również zdecydowanym podniesieniem pozycji Polski na arenie międzynarodowej. Przyczynili się również do rozwoju gospodarczego oraz kulturowego kraju.
Rządy dynastii Jagiellonów na Węgrzech przypadały na początku na lata 1440 – 1444. Był to okres panowania króla polskiego oraz węgierskiego – Władysław III Warneńczyka. Kolejny okres przypadał na lata 1490 – 1526. Panował wówczas – Kazimierz Jagiellończyk oraz jego syn Ludwik II, którzy byli również królami czeskimi. W roku 1526 w bitwie z Turkami pod Mohaczem ginie Ludwik – zakończenie panowania dynastii Jagiellonów na tronie Czech oraz Węgier.