Protoplastą dynastii Jagiellonów był Władysław Jagiełło. Jego dziadem był wielki książę Giedymin, który dokonał ponownego zjednoczenia państwa oraz założył rządzącą dynastie Giedyminowiczów. Pod rządami tej ostatniej, Litwa stanowiła najrozleglejszy kraj w ówczesnej Europie. Ojcem Jagiełły był Olgierd, po którym przejął on tron litewski w roku 1377. Dynastia Jagiellonów była panującą na Litwie w latach 1377 – 1401 oraz 1440 – 1572.
Władysław Jagiełło po ślubie z Jadwigą Andegaweńską został koronowany na króla Polski – zapoczątkowanie panowania dynastii Jagiellonów na tronie polskim. Wówczas też – na mocy unii w Krewie, zobowiązał się do przyjęcia chrztu oraz doprowadzenia do przyłączenia Litwy do Polski.
Jagiellonowie dynastią panującą w Polce byli w latach 1386 – 1572. Rządy tej dynastii zakończyły się w Polsce oraz na Litwie wraz ze śmiercią ostatniego monarchy z tego rodu – Zygmunta II Augusta.
Nowy impuls dla polityki dynastycznej Jagiellonów dały narodziny długo oczekiwanych przez Jagiełłę męskich potomków – Władysława oraz Kazimierza. Władca polski podjął działania w celu zabezpieczenia sukcesji dla swoich synów.
Po śmierci króla w roku 1434 nowym władcą został Władysław III.