Około roku 355 rozpoczęło się osadnictwo frankijskie na obszarze północnej Galii. Zjednoczenia rozbitych plemion dokonał Chlodwig I. Istotnym czynnikiem integracyjnym było przyjęcie chrztu przez tego władcę w roku 496. Po jego śmierci (511) państwo stworzone przez niego uległo dezintegracji. Ponowne zjednoczenie państwa nastąpiło za sprawą majordoma – Pepina z Heristalu.
Jego następca oraz syn – Karol Młot, jako majordom sprawował rzeczywistą władzę w państwie. Przywrócił panowanie na obszarach Fryzów, Sasów oraz Almanów. Natomiast jego syn – Pepin Krótki, dzięki układom z papiestwem, doprowadził do detronizacji panującej dynastii Merowingów. Sam sięgnął po koronę królewską i zapoczątkował rządy nowej dynastii – Karolingów. Najwybitniejszym przedstawicielem tej dynastii był syn Pepina Krótkiego – Karol Wielki.
Osiągnięcia Franków – Prawo salickie
W okresie panowania Chlodwiga I, jego państwo uległo znacznemu rozrostowi. Objęło swoim zasięgiem również ludność, wśród której rządzono się prawem rzymskim. W efekcie nastąpiła potrzeba uregulowania wewnętrznych stosunków prawnych. Prawo salickie, to przede wszystkim lista rekompensat oraz odszkodowań za wyrządzone szkody.
Prawo salickie obowiązywało na terenie Królestwa Franków. Zostało skodyfikowane już w V w. – zwyczajowe prawo Franków salickich. Regulowało sprawy kryminalne oraz cywilne, wprowadzało odpowiedzialność zbiorową za przewinienia członków rodziny. Postanawiało również, iż córki nie mogą dziedziczyć ziemi ani tronu.
Przykłady prawa salickiego:
• Jeśliby ktoś ugodził innego w głowę w ten sposób, że ukazał się mózg i wystąpiły na zewnątrz trzy znajdujące się nad mózgiem kości, zasądzony zostanie na 1200 denarów, to jest 30 solidów.
• Jeśliby ktoś rzucił na kogoś czary, a ten uniknął ich (działania), sprawca przestępstwa, któremu je udowodniono, zasądzony będzie na 2500 denarów, to jest 63 solidy.
• Jeśliby ktoś zabił wolnego Franka lub barbarzyńcę, który podlega prawu salickiemu, i zostanie mu to udowodnione, zasądzony zostanie na 8000 denarów, to jest 200 solidów.
Osiągnięcia Franków – Szkolnictwo
W Akwizgranie, który stanowił stolice państwa Karola Wielkiego, istniejąca przy pałacu szkoła stała się naukowym ośrodkiem chrześcijaństwa zachodniego. Władca sprowadził do niej wielu wybitnych uczonych oraz nauczycieli.
Natomiast w całym cesarstwie Karol zakładał szkoły przy klasztorach oraz katedrach. W efekcie przyczynił się do ożywienia intelektualnego. W placówkach tych podjęto próby powrotu do wcześniejszego sposobu nauczania. W tym wypadku przedmiot studiów stanowiło siedem sztuk wyzwolonych.
Osiągnięcia Franków – Architektura
Praktyka frankijska wędrownego dworu przetrwała, aż do czasów panowania Karola Wielkiego. Zaistniała wówczas konieczność ustanowienia stałego centrum administracyjnego, wybranego na siedzibę króla. Po koronacji Karola w roku 800 i odrodzenia cesarstwa na zachodzie, nastąpił rozwój znakomitej twórczości zarówno w dziedzinie sztuk plastycznych jaki i również architektury.
W kwestiach architektury do najbardziej rozpowszechnionego typu budowli należała bazylika. Rozrastały się one często do monumentalnych rozmiarów, nawiązując do tradycji rzymskich. Obok bazylik powstawały liczne kościoły.
Najważniejszym zabytkiem pochodzącym z okresu rządów Karola jest kaplica pałacowa w Akwizgranie, wzniesiona pod bezpośrednim wpływem władcy. Pałac ten miał być przede wszystkim wyrazem władzy królewskiej, nawiązujący do architektury antycznej.