Początki malarstwa realistycznego
Realizm w malarstwie zapoczątkowany został w połowie XIX stulecia. Kolebką tego prądu artystycznego była ówczesna Francja, w której miał miejsce bardzo szybki rozwój sztuki. Pierwszy artystą, który posłużył się terminem „realizm”, był Gustave Courbet – jeden z najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku.
Realizm w malarstwie - cechy i założenia malarstwa realistycznego
Malarstwo realistyczne kategorycznie zerwało z panującym wówczas w najważniejszych kręgach artystycznych akademizmem (był to nurt popularyzowany przez wszystkie Akademie Sztuk Pięknych). Główną tematyką dzieł realistycznych były sceny z życia prostych ludzi. Malarze, podobnie jak pisarze, starali się jak najdokładniej oddać realia codzienności. Odżegnywali się więc od monumentalnych płócien ukazujących sceny mitologiczne i różnego rodzaju niesamowite postaci (było to charakterystyczne dla akademizmu). Swoje obrazy utrzymywali w stonowanej kolorystyce, unikając przy tym zbędnych akcentów.
 |
| Gustave Courbet „Śpiąca prządka” (1853) |
W bogatym nurcie malarstwa realistycznego wyróżnia się kilka szkół różniących się między sobą sposobem postrzegania sztuki i realizacją postulatów realizmu oraz działających w odmiennych rejonach