Karol Wielki – Pochodzenie
Karol swój przydomek zawdzięczał nie tylko swoim dokonaniom, ale również wysokiemu wzrostowi (podobno miał ok. 192 cm). Urodził się w roku 742. Był wnukiem Karola Młota – majordoma frankijskiego, który powstrzymał islamską inwazję oraz synem Pepina Krótkiego, pierwszego władzy z dynastii Karolingów.
Karol Wielki był królem Franków, a od roku 800 również cesarzem rzymskim. Po śmierci swojego ojca, w roku 768, został współrządcą wraz ze swoim bratem Karolomanem. Po jego śmierci, w roku 771, został jedynym władcą państwa franków. Karol zmarł w Akwizgranie w roku 814.
Karol Wielki – Lata Panowania
W latach 778 – 801 Karol Wielki prowadził wojny z Sasami, których ostatecznie podbił i zmusił do przyjęcia chrześcijaństwa. Następnie los Sasów podzielili Longobardowie w północnych Włoszech, których podbił w roku 774, a ich ziemie zostały włączone w obszar królestwa franków. W latach 778 – 801 Karol Wielki prowadził kampanie przeciwko Arabom w Hiszpanii. Pomimo początkowych niepowodzeń, ostatecznie odniósł nad nimi zwycięstwo. W roku 788 do państwa franków przyłączona została Bawaria, a w roku 795 podjął wyprawę przeciwko Awarom, których również podbił.
Tym samym Karol oparł grancie swojego państwa na rzece Ebro, środkowym Dunaju oraz Łabie. Na olbrzymi obszar państwa stworzonego przez Karola, składały się tereny dzisiejszych państw – Belgii, Holandii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Korsyki, północnych Włoch, zachodnich Niemiec oraz północno – wschodniej części Hiszpanii.
Praktycznie przez cały okres swoich rządów Karol Wielki utrzymywał ścisłe kontakty polityczne z papiestwem. Uznano go za największego władcę chrześcijańskiego, 25 grudnia 800 r. koronowano go na cesarza w Rzymie, co miało podkreślić jedność chrześcijaństwa.
Oprócz rozwoju terytorialnego oraz dobrych układów z duchowieństwem, Karol Wielki zadbał również o rozwój kultury. Okres jego rządów zaznaczył się w dziejach kultury znaczącym podniesieniem jej poziomu, dzięki temu nadano mu nazwę „Renesansu Karolińskiego”. Był opiekunem wielu artystów, których zapraszał na swój dwór, również z innych krajów. Zadbał również o kształcenie duchowieństwa – zakładał szkoły przyklasztorne oraz liczne biblioteki.
Imperium zbudowane przez Karola Wielkiego przetrwało 30 lat po jego śmierci. Spadek przejął jego jedyny żyjący potomek męski – Ludwik zwany Pobożnym.