Wielkie epidemie i zarazy w Europie znane w historii wybuchały już od Starożytności. W ateńskim polis wybuchła wielka plaga – podczas drugiej wojny peloponeskiej, która miała pochłonąć 1/3 mieszkańców. Najprawdopodobniej była to epidemia dżumy, w skutek której w dalszych dziejach Europy zmarły miliony osób. Rozprzestrzeniała się nie tylko na obszarze europejskim, niszcząc całe społeczności.
Zarazy i epidemie w Europie – Dżuma Justyniana
Wybuchła w roku 542 w stolicy Cesarstwa Wschodniego – Konstantynopolu. Nazwano ją imieniem cesarz bizantyjskiego – Justyniana I Wielkiego. W samym mieście trwała około czterech miesięcy, gdzie zmarło na nią ponad 300 tysięcy mieszkańców. Stąd dżuma rozprzestrzeniała się na kolejne obszary Europy oraz Afryki Północnej oraz Azji – pandemia o zasięgu ogólnoświatowym. Szacuje się, że na jej skutek mogło umrzeć nawet 100 milionów osób. Na chorobę zapadł również sam cesarz.
Zarazy i epidemie w Europie – Czarna śmierć
W roku 1348 wybuchła wielka epidemia dżumy – zwana czarną śmiercią. Wybuch epidemii miał mieć miejsce na obszarach Azji Środkowej, skąd Jedwabnym Szlakiem miała dotrzeć do Europy. Dżuma rozprzestrzeniała się w szybkim tempie we Włoszech, Francji, Anglii, Flandrii, na Półwyspie Iberyjskim oraz na obszarze Niemiec. W wielu regionach trwała do roku 1350, a w niektórych nawet do roku 1352.
Na jej skutek w Europie zmarło 30 do 60 procent ówczesnej populacji kontynentu. W skali świata liczba ludności z około czterystu pięćdziesięciu milionów spadła, aż do około trzystu pięćdziesięciu a trzystu siedemdziesięciu pięciu milionów w XIV wieku. Szacuje się więc, że zaraz w tym okresie zabiła od około siedemdziesięciu pięciu do dwustu milionów osób.
Zarazy i epidemie w Europie – Angielskie poty
Choroba ta występowała w XV i XVI wieku w Anglii. Zakłada się, że została przewieziona przez francuskich najemników, którzy przybyli na Wyspy wraz z Henrykiem VII. Pierwszy odnotowany przypadek miał miejsce w roku 1485 w armii Henryka po jej wylądowaniu w Milford Haven. Po zajęciu stolicy – na skutek epidemii, zmarło kilka tysięcy mieszkańców.
Największy atak zarazy nastąpił w roku 1528. W połowie tego roku epidemia wybuchła w Londynie, a następnie rozprzestrzeniała się na cały kraj. Ówczesny władca – Henryk VIII, opuścił dwór królewski, który zawiesił swoją działalność.
Z Anglii epidemia po raz pierwszy przedostaje się na kontynent. Jednoczesny wybuch pandemii zanotowano wówczas w – Antwerpii, Amsterdamie oraz Hamburgu. Następnie rozprzestrzenia się przez Skandynawie, a pod koniec roku dociera do Szwajcarii. Na wschodnich obszarach pojawia się w Polsce, na Litwie oraz w Rosji.
Zarazy i epidemie w Europie – Ospa Prawdziwa
Od początku XV w. na ospę prawdziwą – nazywaną inaczej czarną ospą, zmarło miliony osób w Ameryce Północnej i Południowej. Pojawienie się epidemii łączy się z przybyciem pierwszych osadników Europejskich. Na skutek wybuchu pandemii zdziesiątkowana została społeczność Azteków, zmarło ponad 75 procent populacji Meksyku oraz 95 procent zamieszkujących Amerykę Inków. W Europie natomiast zmarło w trakcie trwania epidemii około 60 milionów ludzi.