Książę Murad urodził się w 1612 roku. Był synem sułtana Ahmeda I i sułtanki Kosem. Mimo, że nie miał zbyt dużych szans na przejęcie władzy w Imperium Osmańskim (był dopiero trzeci w kolejce do tronu), stał się jednym z najwybitniejszych władców osmańskich, choć bezwzględnym i krwawym.
Murad objął władzę w 1623 roku jako Murad IV. Miał wówczas zaledwie 11 lat, dlatego w jego imieniu, władzę sprawowała matka, która stała się regentem. Okres jej rządów to okres chaosu i destabilizacji państwa, czasy kiedy wszechobecna korupcja mocno nadwyrężyła skarb państwa. Prowincje imperium odmawiały płacenia podatków, a wojsko ponosiło dotkliwe porażki zarówno w wojnach z Europejczykami, jak i Persami.
Po dziesięciu latach Murad IV objął samodzielne rządy, a jedną z pierwszych jego decyzji była egzekucja swojego szwagra, Wielkiego Wezyra. Inne przekazy mówią, że to wściekli janczarzy szturmem zdobywszy pałac, zabili wezyra.
Murad IV wprowadził w państwie surowe rządy. Wymordował w zasadzie wszystkich swoich przeciwników: złych doradców, przywódców buntów z ostatnich lat, polityczną opozycję oraz wysoko postawionych wojskowych a ich majątki skonfiskował. Zreorganizował także armię, na nowo wprowadzając dyscyplinę wśród janczarów i spahisów.
Zakazał ponadto spożywania alkoholu, choć sam był alkoholikiem i zmarł na marskość wątroby w 1640 roku. Zakazał tez palenia tytoniu, picia kawy i szwendania się po nocy. Opowieści mówią, że wymykał się nocą z pałacu z ukrytą pod szatą szablą i jeśli zauważył, że ktoś nie wykonuje jego postanowień, ścinał mu głowę. Tak miało być z ulicznym grajkiem, który wykonywał perską piosenkę. Zamknął wszystkie działające w kraju kawiarnie uznając, że są one miejscem szerzenia się plotek i powstawania spisków.
Wydał rozkaz natychmiastowego karania śmiercią każdego kto zostałby przyłapany na braniu łapówek. Rozprawa z faktycznymi i rzekomymi łapówkarzami doprowadziły do zgromadzenia wielkich pieniędzy, które przeznaczył na wojsko. Zyskał sympatie janczarów, na czele których wyruszył na wyprawę wojenną do Azji Mniejszej, zbuntowanej prowincji, która odmówiła płacenia podatków. Pokonał buntowników w Libanie i Persów na Kaukazie oraz zdobył Bagdad przejmując kontrolę nad Irakiem. Ustanowiona przez niego granica z Persją przetrwała aż do czasów I wojny światowej.
Oprócz sukcesów militarnych, odnosił także zwycięstwa na polu kultury i sztuki. Był mecenasem wielu artystów oraz kartografem. Sprowadził z Indii architektów, odrestaurował meczet w Mekce, i wspierał rozwój technologiczny i nowe wynalazki. Sfinansował także najdłuższy w owym czasie lot, którego na własnoręcznie skonstruowanej lotni odbył Hezarfen Ahmed Celebi nad Cieśniną Bosfor.
Murad IV odznaczał się dużą tężyzną fizyczną i był szanowany wśród swoich żołnierzy. Był tez ostatnim sułtanem, który osobiście dowodził wojskiem w polu.