W historii Rosji na lata 1598 – 1613 przypada okres wielkiej smuty. Były to czasy zaburzeń wewnętrznych oraz obcych interwencji pomiędzy panowaniem dynastii Rurykowiczów, której ostatnim przedstawicielem był car Iwan IV Groźny, a wstąpieniem na dynastii Romanowów, której założycielem był Michał Romanow.
Na ten okres przypadają również interwencje zbrojne części polskiej magnaterii w wewnętrzne sprawy Rosji – Dymitriady. Miały one na celu przede wszystkim osadzenie pretendentów do tronu moskiewskiego, z czego większość z nich podawała się za synów zmarłego cara Iwana IV Groźnego. Jednym z efektów tych działań była wojna polsko – rosyjska, mająca miejsce w latach 1609 – 1619.
W roku 1603 na dworze księcia Adama Wiśniowieckiego w Brahimiu, ujawił się Dymitr I Samozwaniec. Już w kolejnym roku magnaci polscy – Adam i Konstanty Wiśniowieccy oraz Jerzy Mniszek, udzielili mu pełnego poparcia w kwestii przejęcia władzy w Rosji.
Wyprawa pierwszego z Dymitrów Samozwańców zakończyła się powodzeniem – poddano mu twierdze Putywl, Czernihów, Kursk oraz Rylsk. W tym samym roku zmarł Borys Godunow, który objął władzę jeszcze w roku 1598. Wówczas tron carski objął małoletni Fiodor Godunow.
W połowie roku 1605 doszło do buntu przeciwko Fiodorowi, a Moskwa została opanowana przez Dymitra I Samozwańca. Ten ostatni został obwołany carem 30 czerwca w roku 1605. Jego panowanie w Rosji trwało niecały rok, a zakończyło je powstanie przeciwko jego władzy. W efekcie tron carów przypadł Wasylowi Szujskiemu.
W roku 1607 objawił się kolejny domniemany syn cara Iwana IV Groźnego – Dymitr II Samozwaniec. Ten podobnie do swojego poprzednika również wyprawił się na Moskwę. Jednak już w roku 1610 został zabity w Kałudze.
W skutek powyższych wydarzeń oraz dążeń strony polskiej do zdobycia tronu carskiego w Rosji w roku 1609 wybuchła wojna. W jej pierwszym roku król Polski – Zygmunt III Waza, oblegał Smoleńsk. Został on ostatecznie zdobyty w roku 1611.
Natomiast rozgromienie wojsk rosyjsko – szwedzkich przez Stanisław Żółkiewskiego pod Kłuszynem w roku 1610, doprowadziło do detronizacji Wasyla Szujskiego oraz do opanowania przez wojska polskie Moskwy.
W tej sytuacji bojarzy wyrazili zgodę na przekazanie carskiej korony Władysławowi Wazie. Tej propozycji sprzeciwił się jednak Zygmunt III, który chciał zdobyć koronę rosyjską dla siebie. W efekcie wybuchło powstanie ogólnonarodowe w Rosji skierowane przeciwko Polakom. Następnie oblężenie załogi polskiej na Kremlu, doprowadziło ostatecznie do upadku polskich koncepcji politycznych wobec Rosji.
W roku 1612 Polacy zostali ewakuowani z Moskwy. W następnym roku nowym carem Rosji oraz założycielem nowej dynastii został Michał Romanow. Ostatecznie wojna polsko – rosyjska zakończyła się rozejmem w Dywilinie. Wówczas nowy car zrzekł się pretensji do Inflant, a strona polska uzyskała ziemię smoleńską, czernihowską oraz siewierską.