Mongke – chan był wnukiem Czyngis – chana, czwartym wielkich chanem mongolskim. Miał trzech braci – Kubilaja, Hulagu oraz Ariga Bokego. Mongke rządził od roku 1251, aż do swoje śmierci w roku 1259. Od tego momentu rozpoczęły się walki o władzę miedzy jego braćmi, które dały początek upadkowi wielkiego Imperium Mongolskiego.
Po śmierci swojego brata – Kubilaj, który w tym czasie brał udział w kampanii na terenie południowych Chin, zwołał zgromadzenie pozostałych chanów i sam koronował się na nowego wielkiego chana. W tym samym czasie jego brat Arig Boke postąpił identycznie w Karakorum, ówczesnej stolicy mongolskiej.
Dodatkowo Berke, który po Batu – chanie odziedziczył Złotą Ordę, był wówczas skonfliktowany ze swoim kuzynem Hulagu. Wiedząc, że ten ostatni popiera Kubilaja w jego walkach o tron mongolski, wykorzystując śmierć Mongkego ogłosił niezależność Złotej Ordy. Ten spór dotyczący kwestii rodzinnych między braćmi, objął sowim zasięgiem praktycznie cały znany ówcześnie świat.
W czasie kiedy Hulagu i Berke toczyli między sobą walki na obszarze Kaukazu, na stepie mongolskim rozpoczęła się wojna o władzę w całym imperium pomiędzy braćmi – Kubilajem oraz Arigiem Boke. Ostatecznie ten ostatni uznał zwierzchnictwo swojego brata. Kubilaj po zwycięstwie opuścił niedawną stolice – Karakorum i w roku 1260 przeniósł swój dwór do Pekinu.
Rozpoczął wówczas nową dynastie panująca w Chinach – Juan. Wcześniejsza stolica imperium mongolskiego, która w momencie największego rozkwitu stanowiła centrum świata, już nigdy nie odzyskała swojej świetności.
Pomimo, że jeszcze za rządów Kubilaja dwa chanaty – Czagadaja oraz Hulagu, uznawały jego zwierzchnictwo i płaciły daniny, była to w praktyce czysta formalność, gdyż stanowiły one już wtedy suwerenne państwa. Chociaż Mongołowie posiadali jeszcze zwierzchnictwo nad Złotą Ordą i imperium perskich ilchanów, to stopniowo byli wchłaniani przez kultury, w których funkcjonowali na co dzień. Było to głównie spowodowane małą liczebnością samych Mongołów wśród podbitej ludności rodzimej, co doprowadziło ostatecznie do ich całkowitego zaniknięcia. Rok 1260 jest datą rozpadu Wielkiego Imperium Mongolskiego, po tym czasie historie poszczególnych narodów miały bardzo niewiele wspólnego z Mongołami.
Nie tylko jednak spory i konflikty wewnątrz rodzinne doprowadziły do upadku imperium. Wpłynęły na to również warunki ogólne panujące w epoce średniowiecza. Ówczesna komunikacja, ekonomia czy też nauka nie wpływały pozytywnie na zachowanie imperium tak rozległego, stworzonego przez Czyngis – chana i rozbudowanego przez jego następców. Pierwszy z nich podzielił swoje państwo między synów, nie tylko aby nie spowodować walk między nimi o władzę. Powodem podziału na cztery części było ich zróżnicowanie kulturowe, etniczne i religijne.