Władcy Anglii na skutek utraty części terenów kontynentalnych, zaczęli interesować się obszarami brytyjskimi, pozostającymi poza ich zwierzchnictwem. Jako pierwsza, na skutek wypraw Edwarda I, została podporządkowana Walia. Następnie Anglicy zwrócili się w kierunku Szkocji. Ta ostatnia jednak z pomocą francuską odparła atak najeźdźców, czym w praktyce zapewniła sobie suwerenność na kilka kolejnych stuleci.
W tym samym czasie we Francji, po śmierci Filipa Pięknego i krótkim panowaniu jego synów, wygasła panująca dynastia Kapetyngów. Brak potomków męskich doprowadził do problemów związanych z sukcesjom. Jako pierwszego następcę tronu Francji wymieniano wówczas syna Izabeli – córki Filipa Pięknego oraz żony Edwarda II angielskiego. Drugą kandydaturę stanowił przedstawiciel młodszej gałęzi rodu, reprezentowanego przez Karola Walezjusza – brata Filipa.
Ostatecznie, pomimo prawa Edwarda III do korony francuskiej, przypadła ona Filipowi IV – synowi Karola Walezjusza. Sytuacja sukcesji po synach Filipa Pięknego, kilka lat później, maiła być wymieniana jako jedna z głównych przyczyn wybuchu wojny stuletniej pomiędzy Anglią i Francją.
Do pogorszenia stosunków między dwoma krajami doprowadziła polityka Francji wobec Szkocji – podsycanie ich oporu wobec Anglii oraz ekspansja francuska, która miała im zapewnić zwierzchnictwo nad obszarami w naturalnych granicach wcześniejszej Galii.
W celu uniemożliwienia wykorzystania przez stronę francuską Flandrii, jako punktu wypadowego na Anglię w toku przyszłych konfliktów zbrojnych, król Edward III posunął się do ucisku ekonomicznego wobec tego obszaru. Zakazał wówczas wywozu wełny angielskiej, a w rewanżu za zatrzymanie kupców z Anglii, rozkazał aresztować przebywających w Anglii tamtejszych kupców.
Flandria w ówczesnym okresie stanowiła jeden z największych centrów handlu oraz przemysłu sukienniczego. Anglia będąc w tej sytuacji głównym dostawcą surowca, na skutek zakazu króla doprowadziła do bezrobocia, głodu oraz ogólnego kryzysu w przemyśle sukienniczym Flandrii. Ponieważ większość mieszkańców utrzymywała się za sprawą sukiennictwa flandryjskiego, zdecydowano się na zawarcie umowy handlowej ze stroną Angielską. Po układzie zawartym z Anglią w roku 1337, doszło w efekcie do zerwania sojuszu z Francją. W kolejnym okresie nastąpiło jej przekształcenie w lenno króla Anglii, jako kandydata do korony francuskiej.
Zatargi z wcześniejszych lat doprowadziły ostatecznie do rozpoczęcia otwartego konfliktu. Ze strony francuskiej, król Filip VI ogłosił zajęcie Gujenny jako lenna francuskiego. W skutek tego działania Edward III wypowiedział hołd jaki złożył królowi Francji – po zakończeniu sporów o sukcesje.