W Europie, na przestrzeni lat, szczególnie XX wieku, działało wiele organizacji, które walcząc w obronie „sprawy“ stosowały działania oparte na terrorze i zastraszaniu. Przeprowadzały one wymierzone w cywili, polityków i wojskowych akty terroru z użyciem bomb i ładunków wybuchowych. Były to organizacje separatystyczne, które chciały oderwać pewien obszar terenu od reszty państwa lub walczyły o zmianę ustroju.
Poniżej znajduje się krótka charakterystyka po jednej takiej organizacji z poszczególnych krajów.
1. Francja
- Front Narodowego Wyzwolenia Korsyki (FLNC) - terrorystyczna organizacja separatystyczna z wyspy Korsyki. Powstała w 1976 roku. W tym samym roku podłożyli i zdetonowali 21 bomb w miastach na Korsyce. Detonowali bomby w magazynach wina, na lotniskach, w samolotach linii Air France, przeprowadzili zamach bombowy na paryskie ministerstwo finansów, budynek ministerstwa sprawiedliwości, na paryski ratusz i kilkaset innych ataków w latach 70-tych. W 1982 roku przeprowadzili 99 ataków na instytucje francuskie. W 2016 roku bojownicy FLNC wysłali do jednej z korsykańskich gazet list, w którym poinformowali, że przeprowadzenie ataku na Korsyce przez islamskich terrorystów spotka się z odwetem na muzułmańskiej ludności cywilnej. FLNC działalność swą finansuje z powiązań mafijnych. Odpowiedzialna jest za napady rabunkowe, wymuszenia. Domaga się pełnej niepodległości dla Korsyki, wydalenia z wyspy Francuzów i zabór ich majątków oraz przeprowadzenia reformy rolnej.
Inne francuskie organizacje terrorystyczne (działające i niedziałające) to:
-
Akcja Bezpośrednia
-
Armia Korsyki
-
Front Wyzwolenia Bretanii
-
Rewolucyjna Armia Bretońska
2. Hiszpania
- ETA (Baskonia i Wolność) - separatystyczna organizacja baskijskich terrorystów. Utworzona została w 1959 roku. Oficjalnie uległa samorozwiązaniu w 2018 roku. Domagała się utworzenia niepodległego państwa z hiszpańskiej i francuskiej części Kraju Basków oraz Nawarry. Była to grupa skrajnie lewicowa odpowiedzialna za zamach na premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco w roku 1973, w wyniku którego premier poniósł śmierć. Jest to najsłynniejsza ich akcja. Przeprowadzali taż zamachy bombowe na madryckie kawiarnie, samochody czołowych przedstawicieli państwa hiszpańskiego, hotele, kwatery wojskowe, obiekty użyteczności publicznej. Szacunki podają, że do początku XXI wieku w zamachach ETA zginęło ponad 800 osób. W 2010 ETA ogłosiła zawieszenie broni. W 2017 roku złożyła broń i materiały wybuchowe, po czym uległa samorozwiązaniu.
Inne organizacje z terenu Hiszpanii:
-
Galicyjski Ruch Oporu (separatystyczna)
-
Czarna Ręka
-
Front Wyzwolenia Katalonii
3. Irlandia
- Irlandzka Armia Republikańska – tajna wojskowa organizacja, której bojownicy walczyli o niepodległość Irlandii a po uzyskaniu przez nią niepodległości w 1921 roku o oderwanie Irlandii Północnej od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Powstała w 1916 roku jako zbrojne ramię irlandzkiego ruchu niepodległościowego. W 1956 roku IRA rozpoczęła „Operację Żniwa”, której celem były ataki na angielskie obiekty w Irlandii Północnej. Konflikt w Irlandii Północnej rozgorzał jednak dopiero w 1972 roku po tym, jak Brytyjczycy krwawo stłumili protest republikanów w Londonderry. W tzw. „krwawej niedzieli” zginęło 13 osób. Ira włączyła się w ten spór rozpoczęciem serii ataków terrorystycznych na brytyjskich polityków, policjantów, żołnierzy, urzędników. W latach 90-tych IRA rozpoczęła rozmowy pokojowe z brytyjskim rządem a w 2005 roku ogłosiła zakończenie walki zbrojnej. W ciągu lat działania dochodziło w niej do wielu rozłamów, z których powstawały organizacje nazwą nawiązujące do nazwy macierzystej. Poniżej ich nazwy.
Inne organizacje z teremu Irlandii:
-
Kontynuacja IRA
-
Nowa IRA
-
Prawdziwa IRA
-
Oficjalna IRA
4. Niemcy
- Frakcja Czerwonej Armii (Bader-Meinchoff) – organizacja terrorystyczna z terenów RFN a potem działająca w całych zjednoczonych Niemcach. Jej twórcami byli Andreas Baader i Ulrike Meinhoff zaangażowani w działalność niemieckiej skrajnej lewicy. Na skutek represji rządu wobec działaczy lewicowych, doszło do radykalizacji organizacji i początku walki zbrojnej. Pierwszą udaną akcją Francji Czerwonej Armii było odbicie z więzienia Andreasa Baadera, dokonane w 1970 roku. Organizacja stosowała klasyczne formy działania: podkładanie bomb, strzały z pistoletu, kontakty z ekstremistami z Bliskiego Wschodu (Organizacja Wyzwolenia Palestyny). Po ujęciu czołowych przywódców i samobójstwie Ulrike Meinhoff, organizacja w 1998 roku ogłosiła samorozwiązanie. W czasie swego działania organizacja zabiła 34 osoby i raniła kilkadziesiąt innych.
Inne organizacje z terenu Niemiec:
-
Komórki Rewolucyjne
-
Rote Zora
-
Ruch 2 czerwca
5. Włochy
- Czerwone Brygady – włoska organizacja terrorystyczna powstała na fali protestów studenckich w latach 60-tych. Stworzona przez Renato Curcio i Margharitę Cagol, skrajnie lewicowych aktywistów z Mediolanu. Organizacja powstała po fali neofaszystowskich represji wobec działaczy lewicowych. Iskrą do działania było aresztowanie Pino Pinnelliego, który wyskoczył z okra aresztu i zginął. Uznano jednak, że został on zabity przez policjantów. Celem ataków grupy byli funkcjonariusze państwowi. 16 marca 1978 roku grupa przeprowadziła swoją najsłynniejszą akcję – porwanie dwukrotnego premiera Włoch, Aldo Moro. Polityk został zamordowany w maju tego samego roku, a jego ciało pozostawione w centrum Rzymu. Ostatnia akcja Czerwonych Brygad było porwanie amerykańskiego generała Jamesa L. Doziera w 1981 roku, które jednak odbiła włoska policja.
Inne organizacje z terenu Włoch:
-
Nowe Czerwone Brygady
-
Front Narodowy
-
Grupa 22 Października
-
Czarny Porządek
-
Pierwsza Linia