Izrael - powstanie państwa, terytorium, historia

Powstanie niezależnego państwa żydowskiego w Palestynie, będącej dla Żydów ziemią świętą, było od wielu wieków marzeniem diaspory żydowskiej, wygnanej stamtąd jeszcze w czasach rzymskich. Od mniej więcej początków wieku XX doszło do sporej emigracji Żydów na tereny Palestyny, która przybrała lawinowy charakter, gdy tereny te stały się protektoratem brytyjskim. II wojna światowa jedynie chwilowo zatrzymała ten proces, a po jej zakończeniu emigracja przybrała monstrualne rozmiary. Europejscy Żydzi ocalali z pogromu nie chcieli dalej mieszkać w krajach, w których zamordowano ich bliskich, a wyjazdy i osadnictwo żydowskie było wspierane przez żydowskie organizacje w USA.

Emigracja budziła jednak wielki sprzeciw ludności autochtonicznej, Palestyńczyków od wieków zamieszkujących zajmowane przez Żydów tereny. Owe spory prowadziły do wielu napięć, z czasem także walk zbrojnych. Ostatecznie w roku 1948 ONZ powołało do życia państwo Izrael, w skład którego miała wejść także palestyńska autonomia, formalnie będąca niezależnym państwem. Pierwszym premierem Izraela został Dawid Ben Gurion.

Powstanie Izraela doprowadziło jednak do destabilizacji całego rejonu i otwartej wrogości państw arabskich. Chciały one zniszczyć nowe państwo i doprowadzić do utworzenia arabskiego państwa palestyńskiego. Głównymi członkami arabskiej koalicji były Syria, Liban, Egipt i i Irak.

Wojny nie zakończyły się jednak pomyślnie dla Arabów. Ataki arabskiej koalicji w roku 1949 zostały odparte. Autonomia Palestyńska została ograniczona do niewielkich skrawków, kontrolowanych politycznie i militarnie przez wojska żydowskie. Tymczasem Izrael sam również zaatakował, w roku 1956 Egipt, a w 1967 Syrię i jej sojuszników, wcielając do swojego państwa nowe tereny – Strefę Gazy, Wzgórza Golan, Półwysep Synaj. Państwa arabskie przegrały także wojnę Jom-Kippur (1973) i konflikt libański 1982-1985. Po naciskach ze strony ONZ zgodził się wycofać z części zajętych ziem, nie oddając jednocześnie swej kontroli nad zajętymi terenami Autonomii Palestyńskiej, w tym Jerozolimy. Wojny izraelsko-arabskie doprowadziły jednak jedynie do negatywnych skutków. Okoliczne państwa zostały upokorzone i stały się nieprzejednanymi wrogami Izraela, zaś sami Żydzi wpadli w „kompleks oblężonej twierdzy” i do dzisiaj prowadzą wybitnie brutalną, opresyjną politykę wobec przebywającej na ich terytorium ludności palestyńskiej. Jednocześnie zaś Palestyńczycy ciągle prowadzą walkę o utworzenie niezależnego państwa, prawdziwej Autonomii, nie wahając się używać do realizacji swoich celów nawet środków moralnie karygodnych, jak np. terroryzmu.