Margaret Thatcher - biografia, poglądy
Margaret Hilda Thatcher (ur. 13 października 1925 roku, zm. 8 kwietnia 2013 r.).
Przyszła na świat w miejscowości Grantham w hrabstwie Lincoln. Jej ojciec Alfred Roberts prowadził sklep wielobranżowy, angażował się w lokalną działalność polityczną, był radnym, a także pastorem kościoła metodystów, sympatyzował z konserwatystami. W 1944 r. Margaret rozpoczęła studia chemiczne na Uniwersytecie Oksfordzkim. Na studiach radziła sobie bardzo dobrze, aktywnie uczestniczyła w działalności uczelnianego koła konserwatystów, przez pewien okres była jego prezesem.
Na początku lat 50. rozpoczęła na poważnie swoją przygodę z polityką, startowała w wyborach do parlamentu z okręgu Dartford, wówczas zwrócił na nią uwagę majętny przedsiębiorcą Denis Thatcher, którego w 1951 r. została żoną (mieli dwójkę dzieci). To właśnie mąż Margaret namówił ją, by rozpoczęła studia prawnicze, w 1953 r. otrzymała uprawnienia adwokackie. Rok później ponownie kandydowała do parlamentu, bez powodzenia, dopiero rok 1959 przyniósł sukces – Thatcher dostała się do Izby Gmin. Kilka lat później została rzecznikiem prasowy konserwatystów, sprawowała tę funkcję do 1970 roku. Po wygranych wyborach przez konserwatystów w 1970 r. Thatcher objęła stanowisko ministra edukacji. Cztery lata później pełniła funkcję ministra środowiska w gabinecie cieni.
W 1975 roku stanęła na czele partii konserwatywnej, która zwyciężyła wybory w 1979 roku. W tymże roku została pierwszą w historii Wielkiej Brytanii kobietą premierem. Funkcję tę pełniła przez kolejnych 11 lat. Przyszło jej rządzić w niełatwych dla Wielkiej Brytanii czasach – głęboki kryzys ekonomiczny, ogromna inflacja, silnie rozbudowana polityka socjalna państwa. Nowa pani premier od samego początku prowadziła zdecydowaną i twardą politykę. Podwyższyła stopy procentowe, w celu zmniejszenia podaży pieniądza na rynku, obniżono je dopiero w styczniu 1982 r., kiedy inflacja spadła do postaci jednocyfrowej. Zmniejszyła podatki, ale zatrzymała dotacje dla firm państwowych, ponadto dążyła do ograniczenia interwencjonizmu państwowego. Rygorystycznie zredukowała wydatki państwowe. Starała się w możliwie największy sposób zmniejszyć wpływy związków zawodowych, co doprowadziło do wzrostu konkurencyjności przemysłu.
Jej bezwzględne metody zostały określone jako „thatcheryzm”, zaś samej pani premier nadano przydomek „Żelazna dama”. Zdecydowane posunięcia ekonomiczne, gospodarcze i społeczne przyczyniły się do znacznej poprawy sytuacji wewnętrznej kraju, uzdrowienia gospodarki i wydostania się z ekonomicznej zapaści.
W polityce zagranicznej także wykazała się konsekwencją i skutecznością. Najlepszym przykładem jest doprowadzenie do zwycięstwa Wielkiej Brytanii w wojnie o Falklandy z Argentyną. Aktywnie wspierała ówczesnego prezydenta USA Ronalda Reagana w jego polityce „odstraszania” ZSRR (m.in. przekonała rząd brytyjski do wydania zgody na umieszczenie na wyspach wyrzutni rakiet atomowych). Była przeciwniczką modelu integracji europejskiej, określała Unię Europejską jako szalony i utopijny projekt, ponadto podtrzymywała autonomiczność Wielkiej Brytanii.
Próba wprowadzenia wolnorynkowych metod w oświacie, kulturze i służbie zdrowia oraz w miejsce podatku od własności podatku pogłównego spowodowała protesty opozycji i naciski na premier, by zrezygnowała z dalszego kierownictwa państwem. W związku z silną presją 22 listopada 1990 r. Margaret Thatcher podjęła decyzję o ustąpieniu z przywództwa Partii Konserwatywnej oraz ze stanowiska premiera. W przeprowadzonym wśród Brytyjczyków sondażu, po rezygnacji z urzędu premiera, 52% respondentów uznało, że rządy „Żelaznej Damy” były dobre dla kraju.
W czerwcu 1992 r. otrzymała od królowej Elżbiety tytuł szlachecki, co umożliwiło jej zasiadanie w Izbie Lordów. Margaret Thatcher to wysoce kontrowersyjna, nietuzinkowa osoba, przez jednych wielbiona, przez innych natomiast znienawidzona. Zmarła 8 kwietnia 2013 roku w Londynie na udar mózgu.