Leseferyzm jest poglądem filozoficzno-ekonomicznym głoszącym wolność jednostki (człowieka) w wymiarze społecznym i ekonomicznym. Jego nazwa pochodzi z języka francuskiego i oznacza „pozwólcie czynić”, „nie sprzeciwiać się”. Najpełniej stosowany w Wielkiej Brytanii w XIX wieku.
Charakterystyka
Pogląd ten został spopularyzowany przez francuskich fizjokratów w XVIII wieku. Wyrażał dążenie do wolności gospodarczej, która miała wynikać z prawa natury. Najważniejszymi ideami, które głosili były: wolność jednostki, prawo do własności, całkowita swoboda gospodarcza tzn. bez żadnej ingerencji państwa. Uważali, że interes państwa wymaga wyeliminowania interwencjonizmu państwowego z życia ekonomicznego. Wolnokonkurencyjny rynek miał być według nich jedynym czynnikiem regulującym realizacje własnych interesów każdej jednostki oraz całości społeczeństwa. Państwo miało zapewniać całkowitą wolność gospodarczą, bezpieczeństwo dla obywateli oraz ochronę ich prywatnej własności. Formą rządów uznawaną przez nich za najlepszą była monarchia dziedziczna. Do zasad leseferyzmu nawiązuje neoliberalizm. Rozumowanie leseferystów opiera się na koncepcji, ze jednostka kieruje się chęcią usunięcia pewnego dyskomfortu mogącego mieć różnorakie podłoże: chęć posiadania, nieznanie swego miejsca na ziemi etc.
W gospodarce założenia leseferystów odnosiły się do ceny, jako jedynego czynnika regulującego procesy wolnorynkowe. Leseferyzm dał początek liberalizmowi gospodarczemu. Początkowo stosowany w odniesieniu do systemu agrarnego, dziś utożsamiany z angielskim liberalizmem.
Przedstawiciele leseferyzmu
- J. V. Gournay
- J. Turgot
- A. Smith
- D. Ricardo