Eric Voegelin – biografia
Eric Voegelin - jeden z najwybitniejszych historyków filozofii starożytnej w XX w., znany filozof polityki, religii i cywilizacji, urodził się 3 stycznia 1901 roku w Kolonii, zmarł zaś 19 stycznia 1985 roku w Stanford w Stanach Zjednoczonych.
Pochodził ze zgermanizowanej rodziny żydowskiej, nie przywiązywał jednak zbytniej uwagi do religii i swojego pochodzenia (w późniejszym okresie życia zostaje protestantem). Po przeprowadzce do Wiednia, rozpoczyna studia z dziedziny nauk o państwie na Uniwersytecie Wiedeńskim, tam też uzyskuje doktorat pod kierunkiem Hansa Kelsena. Jako stypendysta spędził kilka lat w Stanach Zjednoczonych w Columbia University. Po powrocie do Wiednia wykładał prawo państwowe, aż do 1938 roku.
Po wcieleniu Austrii do III Rzeszy decyduje się na emigrację do Wielkiej Brytanii, stamtąd zaś przenosi się do Stanów Zjednoczonych. W roku 1944 Voegelin uzyskuje amerykańskie obywatelstwo. Do 1959 roku wykłada jako profesor na amerykańskich uczelniach, m.in. w Harvard University, Bennington College oraz Louisiana State University. Powraca do Niemiec w 1959 r., osiada w Monachium i do 1969 roku wykłada na tamtejszym uniwersytecie. Nie znajdując zrozumienia dla swoich tez, ponownie wyjeżdża do USA, gdzie podejmuje współpracę z Hoover Institution przy Stanford University.
Eric Voegelin – poglądy
To właśnie w Ameryce tworzy najoryginalniejsze teorie polityczno-religijne. Miał krytyczne nastawienie do ówczesnych nurtów intelektualnych, m.in. do: pozytywizmu, marksizmu, freudyzmu, liberalizmu, humanizmu, heglizm oraz ateizmu. Nie dostrzegał bowiem znamion rzetelnych, prezentujących prawdę rzeczywistości, nauk społecznych, a jedynie chęć posiadania monopolu na prawdę. Były one według Voegelina nowymi rodzajami gnozy, wywołującymi jedynie chaos i nieporządek przez co stawały się zagrożeniem dla cywilizacji zachodniej i chrześcijaństwa.
Uważał również, iż te wypaczenia w filozofii i religii przyczyniły się do przyjęcia i zaakceptowania przez społeczeństwa totalitaryzmów. Obwiniał za to także środki masowego przekazu, które dyskredytują dobro, otwierając przez to furtkę wypaczeniom. Zniechęcony przez ówczesne ideologie, zwrócił się do początków, do filozofii starożytnej, Starego Testamentu oraz do filozofii greckiej - przede wszystkim do Platona, do którego stworzył niezwykle oryginalne interpretacje.
Ze względu na doskonałą znajomość zagadnień z filozofii, religii i historii oraz zdolności poliglotyczne uważany był za specjalistę w dziedzinie Chin, Indii i Bliskiego Wschodu.
Eric Voegelin – dzieła
Prace Voegelina były mało znane, zyskały popularność dopiero po jego śmierci. Do najważniejszych dzieł zaliczamy:
Państwo autorytarne (Der Autoritäre Staat),
Religie polityczne (Die politischen Religionen),
Nowa nauka polityki,
Wissenschaft Politik und Gnosis,
Porządek i historia,
Platon oraz Arystoteles,
Lud Boży.