Sytuacja gospodarcza Polski (bardzo wysoka inflacja, znaczny deficyt budżetowy – gospodarka na skraju zapaści) pod koniec lat 80. XX wieku wymagała bardzo szybkich i zdecydowanych ruchów. Była tego świadoma władza PRL, stąd też w trakcie obrad Okrągłego Stołu w 1989 r. znaczną wagę przywiązano do ustaleń gospodarczych. Ich ogólne postanowienia dotyczyły m.in. konieczności rozwoju samorządności i partycypacji pracowniczej, rozwoju stosunków rynkowych, swobodnego rozwoju struktury własnościowej (prywatyzacji) i innych.
Transformacja gospodarcza w Polsce po 1989 - proces
Kolejnym bardzo ważnym momentem transformacji gospodarczej było (już po częściowym przesunięciu władzy w państwie w kierunku sił opozycyjnych) wprowadzenie tzw. planu Balcerowicza, czyli pakietu dość radykalnych, wielopłaszczyznowych reform, nastawionych na szybki ratunek gospodarki polskiej, w tym na osiągnięcie wzrostu gospodarczego. Choć reformy te ogólnie skończyły się pewnym sukcesem, spotkały się z bardzo negatywnym odbiorem społecznym, co było związane z ujawnieniem się kilkunastoprocentowego bezrobocia.
Istotnym etapem transformacji gospodarczej był także Program Powszechnej Prywatyzacji realizowany od 1994