Afrykańskie państwo Wandal - Najazd Wandalów
W roku 429, pod wodzą swojego króla Genzeryka, Wandalowie przeprawili się przez Cieśninę Gibraltarską na kontynent Afrykański. Istniały dwa podstawowe powody inwazji germańskiego plemienia. Po pierwsze chcieli wykorzystać dogodną dla siebie sytuację wewnętrzną w Afryce – walki polityczne miedzy ówczesnym namiestnikiem tych obszarów Bonifacjuszem, a nowym namiestnikiem Sigiswultem. Drugim powodem było wypieranie Wandalów z wcześniej zajętego półwyspu Iberyjskiego przez plemiona Wizygotów i Swebów.
Siły wandalów liczyły około osiemdziesięciu tysięcy ludzi. Pojawili się w okolicach Tangeru, a następnie, już w roku 430, pod Hipponą, którą zdobyli. Dopiero dwa lata po tym wydarzeniu Cesarstwo Rzymskie wysłało swoje wojska do Afryki, te jednak zostały rozbite przez siły Genzeryka w bitwie na ziemi numidyjskiej (432 r.). Po pokonaniu wojsk rzymskich Afryka północna stała się de facto nowym państwem wandalów ze stolicą w Kartaginie. W roku 435 zawarto traktat pokojowy między Wandalami a cesarstwem, na mocy którego ci pierwsi zostali uznani za sprzymierzeńców i oficjalnie otrzymali obszary Afryki Północnej.
Afrykańskie państwo Wandalów – Genzeryk
Genzeryk (390 – 477 r.) był królem wandalów od roku 428, po śmierci swojego przyrodniego brata Guntaryka. Przewodził plemieniu, które wskutek wędrówki ludów zajął obszary na półwyspie Iberyjskim. Po dotarciu na kontynent Afrykański i podbiciu Afryki Północnej stworzył nowe państwo germańskie.
W roku 439 Genzeryk zdobył Kartaginę, w której urządził siedzibę swojego państwa. Genzeryk był wyznawcą arianizmu, to też po ustabilizowaniu swojej pozycji zajął dobytki katolickich duchownych, a ich kościoły zostały przekazane arianom. Przedstawiciele kościoła katolickiego ostatecznie zostali wypędzeni i odesłani do Italii.
Genzeryk uregulował również kwestie dziedziczenia władzy w nowo powstałym państwie. Od tej pory tron po śmierci władcy miał zajmować najstarszy członek dynastii – seniorat.
Afrykańskie państwo Wandalów – Kształt państwa
Po uznaniu przez stronę rzymską zdobyczy Wandalów w Afryce, powstało pierwsze państwo germańskie w obrębię cesarstwa zachodniorzymskiego. Po rozbudowie floty przez króla Wandalów Genzeryka, jego plemię opanowało zachodnią część Morza Śródziemnego. Wandalowie żyli głównie z łupów oraz piractwa. Stanowili tym samym ciągłe zagrożenie dla Rzymu, który uzależniony był od dostaw, głównie zboża, z obszarów Afryki Północnej.
Wandalowie skonfiskowali mienie senatorów rzymskich, a rzymscy właściciele ziemscy zostali ostatecznie wypędzeni ze swych dotychczasowych gospodarstw. W roku 455 Wandalowie zdobyli, a następnie złupili Rzym. Nie spalili jednak wiecznego miasta na prośbę papieża Leona I oraz obywateli rzymskich. W kolejnych latach Wandalowie zajęli Sardynię, Korsykę oraz Sycylię.
Afrykańskie państwo Wandalów – Rewindykacja Afryki Północnej
Nowy cesarz Justynian I jako podstawowy cel swoich rządów postawił sobie odzyskanie mocarstwowości z czasów Cesarstwa Rzymskiego. Jego pierwsze działania były skierowane ku odzyskaniu wcześniejszych granic państwa. W tej kwestii na pierwszy plan wysunęła się sprawa odbicia Afryki, znajdującej się ówcześnie w posiadaniu Wandalów. W roku 533 armia cesarstwa, dowodzona przez Belizariusza, wylądowała na kontynencie Afrykańskim, na południe od stolicy państwa Wandalów – Kartaginy.
Zaskoczeni atakiem plemie barbarzyńskie zostało rozbite praktycznie całkowicie już w pierwszej bitwie z siłami Belizariusza (ok. 16 tyś. armia). W przeciągu zaledwie kilku miesięcy Afryka Północna znalazła się ponownie w posiadaniu cesarstwa. Nastąpiło przywrócenie stanu sprzed inwazji germańskiego plemienia.
Źródła:
http://www.roman-empire.net/articles/article-016.html
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/223565/Gaiseric