„Krzyk” Edvarda Muncha powstał w 1893 r. techniką łączoną z wykorzystaniem oleju, tempery i pasteli na kartonie. Ma wymiary 91 cm × 73,5 cm. Należy do nurtu malarstwa ekspresjonistycznego. Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Sztuki, Architektury i Projektowania w Oslo. Inspirację malarza do stworzenia obrazu historyczy sztuki upatrują w erupcji wulkanu Krakatau.
Na pierwszym planie przedstawiona została karykaturalna postać mężczyzny. Stoi na moście odwrócony twarzą do patrzącego. Jego głowa jest nieproporcjonalnie duża w stosunku do reszty szczupłego ciała. Ujmuje ją w dłoniach. Oczy i nos zostały jedynie lekko zarysowane. Wyraźnie widoczne są jedynie szeroko otwarte usta. Na drugim planie utrwalone zostały dwie postacie.
Poręcz barierki dzieli przestrzeń na dwie części. Dominującą jest ta przedstawiająca niebo i wodę, czyli tło obrazu. Pozioma linia na niebie oddziela z kolei dwie strefy kolorystyczne – czerwienie, żółcie i pomarańcze nieba od szarości mostu i przedstawionych postaci oraz ciemnoniebieskiej wody.
Sposób prowadzenia pędzla sprawia, że scena wydaje się poruszać, falować.