Krucjaty prowadzone przez Henryka Lwa przeciwko Słowianom Połabskim, wzmocniły jednocześnie ekspansje niemiecką na Bałtyku. W połowie XII wieku bowiem zajęto Lubekę, która położona była u ujścia do morza – rzeki Traweny.
Pomimo, że kupcy niemieccy mieli już wcześniej możliwość zapoznania się z obszarem basenu Morza Bałtyckiego, to dopiero zdobycie Lubeki w pełni umożliwiło im ekspansje tego terenu.
Od około roku 1160 handlarze niemieccy docierali już do ujścia rzeki Dźwiny, zmieniając swój pierwotny kurs podróży. Na tych ziemiach kupcy niemieccy założyli swoje faktorie, licząc przy tym na przejęcie kontroli nad drogą rzeczną skierowano ku Wschodowi.
Kraj ten, który otrzymał nazwę Inflant, był zamieszkany przez liczne plemiona bałtyckie – Liwów, Zemgałów, Letgałów oraz Kuronów. Pomimo, iż grupy te nie posiadały wspólnej organizacji państwowej, występowały pod wspólną nazwą – Łotyszów.
Za kupcami niemieckimi pojawili się przedstawiciele duchowieństwa bremeńskiego. Następnie rozpoczął się proces chrystianizacji oraz podbój obszarów zasiedlonych przez Bałtów. Do działań na tych terenach, w roku 1202 został powołany – Zakon Kawalerów Mieczowych.
Ten ostatni został założony przez biskupa A. von Buxhövdena. Zaraz jednak po jego utworzeniu, członkowie zakonu starali się uwolnić spod zwierzchnictwa biskupów. W tej sytuacji biskup A. von Buxhövden zwrócił się o pomoc do króla duńskiego Waldemara II.
zamiast ednak wejść w sojusz z biskupem, władca duński wszedł w porozumienie z Kawalerami Mieczowymi. W efekcie sprzymierzone siły opanowały Inflanty. Duńczycy uznali je za swoją własność.
Jednym z kolejnych celów Henryka Lwa było ujście Odry. Ze względu na osłabienie władzy senioralnej w Polsce, ziemie Pomorskie zaczęły się usamodzielniać. W tej sytuacji zagrożony Bogusław Pomorski, w roku 1167 zdecydował się na uznanie zwierzchnictwa księcia saskiego. Ciężka sytuacja wewnętrzna Polski – rozbicie dzielnicowe, wpłynęło na przekształcenie się zwierzchnictwa w stosunek lenny.
Do kolejnego złożenia hołdu lennego, Bogusław Pomorski został zmuszony w roku 1181 wobec cesarza, na skutek katastrofy Henryka Lwa. W rezultacie Pomorze Zachodnie weszło oficjalnie w struktury Rzeszy.
Sytuacja ta jednak nie powstrzymała najazdów duńskich na te obszary. W skutek których znalazły się one przejściowo w rękach króla duńskiego – Waldemara II.