 |
| Antoine-Louis Barye, Walka Tezeusza z Minotaurem |
Charakterystyka ogólna
Charakteryzując rzeźbę okresu romantyzmu, należy pamiętać, że rzadko kiedy stanowiła ona całość samą w sobie, natomiast najczęściej występowała w określonym kontekście: w ogrodzie, parku, na placu lub zdobiła część budowli architektonicznej.
Z tego względu rzeźba nie odegrała w tej epoce, jak również zresztą w klasycyzmie, szczególnie wybitnej roli, którą można by porównać np. z malarstwem.
Jeżeli chodzi o ogólne wyróżniki tej sztuki, można powiedzieć, że rządziły nią prawidła analogiczne do wszystkich innych dziedzin ówczesnej sztuki. Ważne zatem były w rzeźbie cechy takie, jak dynamizm formy, operowanie alegorią i symbolem, odwoływanie się do tematyki wolnościowej i rewolucyjnej. Przełamanie statyczności osiągano najczęściej przez kompozycję odbiegającą od kontrastów pionów i poziomów, stosowanie skosów i ostrych krawędzi.
Przedstawiciele i dzieła
Cechy romantyczne można odnaleźć w twórczości słynnego rzeźbiarza okresu klasycyzmu Duńczyka Bertela Thorvaldsena. Jego ważnymi dziełami utrzymanymi w stylistyce romantycznej są „Amor i Psyche”, grobowiec Marii Krystyny czy znajdujący się na Wawelu nagrobek Włodzimierza Potockiego. W tym ostatnim przykładzie
