George Byron - biografia i twórczość

George Gordon Byron urodził się 22 stycznia 1788 r. w Londynie. Był synem z drugiego małżeństwa kapitana gwardii. Ojciec wcześnie go osierocił i George wraz z matką przeprowadził się do Szkocji. Był to bardzo trudny okres w jego życiu. Z jednej strony był zaniedbywany przez matkę, z drugiej, wyśmiewany przez rówieśników z powodu wrodzonej wady stopy.

Sytuacja Byrona zmieniła się, gdy otrzymał spadek, a wraz z nim tytuł lorda. Wówczas młody George przeprowadził się do Anglii. Ukończył szkołę średnią w Harrow oraz uniwersytet w Cambridge. Wiódł hulaszczy tryb styl życia, toteż popadł szybko w długi, z których wyszedł dzięki literackiemu talentowi i ciężkiej pracy twórczej.

W 1807 r. wydał tomik wierszy „Godziny”, który został bardzo nieprzychylnie przyjęty przez krytykę. W rok później ukazał się jego poemat „Angielscy poeci i szkoccy recenzenci”, który był odpowiedzią na wcześniejsze recenzje.

W 1809 r. wyjechał w dwuletnią podróż. Odwiedził Portugalię, Maltę, Albanię, Grecję oraz Konstantynopol. Dzięki tym wyprawom powstało wiele drobnych utworów, jak również poemat „Wędrówki Childe Harolda”. Przyniosły Byronowi nieoczekiwany sukces i rozgłos. W 1812 r. Byron wygłosił w Izbie Lordów przemówienie w obronie robotników. Niestety, nie udało mu się nic zyskać, co uważał za swoją osobistą porażkę. W 1815 r. poślubił Annę Izabellę Milbenke. Jednak małżeństwo nie wytrzymało próby czasu i rozpadło się niebawem po urodzeniu córki, Augusty Aidy.

Byron był podejrzewany o związki z rewolucjonistami, a nawet z wyznawcami szatana. Nigdy nie dementował tych plotek, a nawet je podsycał. Jego przeciwnicy doprowadzili do tego, że Byron dobrowolnie opuścił Anglię. W tym okresie powstały takie utwory jak: „Giaur”, „Korsarz”, „Oblężenie Koryntu” czy „Narzeczona z Abydos”.

Podczas swoich wędrówek Byron odwiedził Belgię, Niemcy, Szwajcarię i Włochy. Ostatecznie zdecydował się osiąść w Wenecji, gdzie poznał swoją wielką miłość – hrabinę Guiccioli. We Włoszech napisał między innymi: „Więźnia Chillonu”, „Mazepę”, „Dwóch Foskarów” oraz „Proroctwo Dantego”.

Ostatnim utworem Byrona był „Don Juan” pisany we Włoszech w latach 1818-1824. Jednakże poematu tego nie udało mu się już ukończyć. Gdy w Grecji rozpoczęło się powstanie, podążył tam, by pomagać sztabowi powstańczemu. Zachorował na febrę i zmarł 19 kwietnia 1824 r.

Lord Byron w stroju albańskim, obraz pędzla Thomasa Phillipsa, 1835