Ramy czasowe
Romantyzm rozumiany jako pewna epoka literacko-artystyczna został zapoczątkowany w Niemczech i w Anglii mniej więcej w 1800 roku. W innych krajach europejskich romantyzm zaczął się nieco później – około 1820 roku. Sam termin „romantyzm” został upowszechniony przez Niemców: Friedricha Schlegla i Novalisa. Koniec romantyzmu na gruncie europejskim (Europa Zachodnia) przypada natomiast na lata 40. XIX wieku.
Charakterystyka epoki
Romantyzm jako prąd w sztuce jest przede wszystkim opozycją wobec klasycyzmu, a więc zasad harmonii, precyzji i doskonałości formalnej. Tendencjom tym przeciwstawia się swobodną twórczość artystycznego geniusza, którego nie może ograniczać ani ciasna forma, ani schematyzm myślowy. Jako światopogląd romantyzm jest przede wszystkim ideologią rewolucji i buntu. Można powiedzieć, że chodzi tu o światopogląd wyrosły na gruncie doświadczeń Wielkiej Rewolucji Francuskiej, wiary w możliwość urządzenia świata na nowo.
Ponadto romantyzm odrzuca rozum jako jedyne narzędzie poznania i poszerza narzędzia poznawcze o serce i wiarę. Tym samym romantyzm odkrywa niejako drugą stronę rzeczywistości: metafizyczną głębię natury i ducha dziejów. Mamy tu również do