Biografia
Mikołaj (właściwie Nikołaj) Gogol urodził się w Soroczyńcach Wielkich (Rosja) 31 marca 1809 roku. Był pisarzem, poetą, dramaturgiem rosyjskim, jednak o pochodzeniu ukraińskim. Nauki pobierał najpierw Połtawie, a następnie w Nieżynie. Od 1828 roku mieszkał w Petersburgu, gdzie podjął pracę urzędnika oraz aktora. W 1831 nawiązał znajomość z Aleksandrem Puszkinem, który wspierał jego pisarstwo. Od 1834 roku Gogol był wykładowcą na uniwersytecie w Petersburgu. Swój pierwszy zbiór opowiadań wydał w 1831 roku. W 1836 wyjechał do Francji oraz Włoch, gdzie przebywał do 1841. Nie ustawał tam w pracy twórczej i to w tym okresie powstało jego najsłynniejsze dzieło – Martwe dusze. Nikołaj Gogol zmarł 4 marca 1852 roku – zachodzi podejrzenie, że autor został pochowany w stanie śpiączki, gdyż jego ciało był zwrócone twarzą w dół.
Książki
Gogol jest znany głównie ze względu na swoje powieści obyczajowe/ Poruszał tematykę rosyjskiej administracji. Jak chodzi o formę, autor chętnie wykorzystywał humor i groteskę, a także nietypowe i ekspresywne słownictwo.
Pierwszy, władny w 1831 roku, zbiór opowiadań nosił tytuł Wieczory na chutorze, niedaleko Dikańki. Powieść Martwe dusze powstała w czasie pobytu Gogola za granicą. W 1942 roku wydano pierwszą część, która miała być w zamyśle zapowiedzią wielkiej epopei i społeczeństwie rosyjskim. Najważniejsze dramaty Nikołaja Gogola to:
1835 – Ożenek
1836 – Rewizor
1836 – Teatralny rozjazd
1842 – Gracze: Komedia w 1 akcie
Wybrana proza Googola:
1831 – Jarmark w Soroczyńcach
1831-1832 – Wieczory na chutorze w pobliżu Dikańki
Noc majowa, czyli Topielica
Zaczarowane miejsce
Cykl Petersburskie opowiadania
1835 – Newski Prospekt
1835 – Pamiętnik szaleńca lub Pamiętnik wariata
1842 – Płaszcz lub Szynel
1835 – Arabeski
1842 – Martwe dusze
1842 – Rzym