Ironiczna i tajemnicza struktura świata
„Giaur” to powieść poetycka skonstruowana na zasadzie synkretycznej (zróżnicowanej). Synkretyzm ów przejawia się na wszystkich poziomach tekstu. Mamy tu do czynienia z synkretyzmem rodzajowym (pogranicze liryki i epiki) i gatunkowym (poemat, powieść, ballada). Następnie właściwość ta uwidacznia się na płaszczyźnie narracji. W powieści występuje bowiem narrator odautorski, narratorem jest także Giaur i człowiek obserwujący głównego bohatera. Dzięki temu wydarzenia pokazywane są z różnych punktów widzenia.
Synkretyzm pojawia się również na poziomie czasu skonstruowanego przez antycypacje (wybieganie w przyszłość) i retrospekcje. Fabuła staje się tym samym achronologiczna, a świat zostaje przekształcony w chaos. Synkretyzm przestrzeni polega z kolei na kontrastowym podziale rzeczywistości przedstawionej na klasztor, w którym przebywa pokutujący bohater i Grecję, gdzie miał miejsce romans z piękną Leilą. Klasztor to przestrzeń zamknięta, symbolizuje on bierność, ale też jest miejscem związanym z Zachodem i jako budowla uosabia sferę kultury. Grecja z kolei to przestrzeń otwarta, należąca do Wschodu, a także oznaczająca sferę natury (pustynie, stepy, rafy koralowe itd.).
Synkretyzm uwidacznia się również w konstrukcji postaci. Sam Giaur to bohater rozdarty pomiędzy Wschodem i Zachodem, a ponadto jest on mordercą jednocześnie prowadzącym żywot mnicha. Synkretyzm widoczny na wszystkich poziomach tekstu wskazuje, że świat rozumie się jako całość zbudowaną ze sprzecznych elementów.
Podstawową kategorią estetyczną jest więc ironia, która rządzi całym kosmosem. Rzeczywistość jawi się jako chaos, ale jednocześnie mamy tu do czynienia z porządkiem wyższego rzędu. Egzystencja człowieka natomiast przybiera w „Giaurze” wymiar tragiczny, cechuje ją nieustanne wewnętrzne rozdarcie i cierpienie.
Interpretacja alegoryczna – walka o wolność
Jednym z najważniejszych obrazów powieści jest obraz Grecji zniewolonej przez Turcję. W tym sensie tekst można odczytywać parabolicznie. Leila więziona, a następnie zamordowana przez Hassana to symbol okupowanej Grecji. Giaur natomiast oznacza naród grecki walczący o wolność. Powieść można interpretować w dwojakim sensie. Byron pokazuje, że walka sama w sobie jest wartością i należy ją podjąć niezależnie od jej skutków. Druga możliwość jest natomiast pesymistyczna, ponieważ bohaterowi pomimo starań nie udaje się uratować Leili.
Rola literatury
Byron wskazuje na kreacyjną moc literatury. Może ona dostarczać wzory do naśladowania, a także nawoływać do czynu. Autor „Giaura” utożsamia siłę starożytnej Grecji z wielkością jej poetów. Jednocześnie wierzy, że sztuka romantyczna jest równie wspaniała i może wskrzesić upadłą ojczyznę Sokratesa. Można więc powiedzieć, że mamy tu do czynienia z tyrtejską rolą literatury. Mówi się tu o tym, że walka przodków zobowiązuje następców do kontynuacji wzniosłych czynów:
Walka o wolność gdy się raz zaczyna, z ojca krwią spada dziedzictwem na syna.