Geneza
„Giaur” był owocem podróży Byrona po Dalekim Wschodzie. Prawdopodobnie, jak podejrzewali jego przyjaciele, utwór zawiera wątki autobiograficzne, a sam Byron był kochaniem tajemniczej Leili. Wnioskowano tak na podstawie wstępu do poematu, który skreślił Byron. Dawał w nim wskazówki co do miejsca i czasu akcji. Tłumaczył także, że historie takie zdarzały się także w rzeczywistości.
Po raz pierwszy „Giaur” został wydany w 1813 r. W oryginale „Giaur” był poprzedzony mottem z „Irish Melodies” T. Moore’a a zadedykowany S. Rogersowi. Informacje te zostały pominięte w przekładzie.
Czas i miejsce akcji
Akcja utworu toczy się pomiędzy 1774 a 1797 rokiem. Można tak domniemywać na podstawie informacji, jakie autor zamieścił w przedmowie. Określił on, iż opisane przez niego zdarzenia miały miejsce, gdy Wyspy Jońskie należały do Rzeczypospolitej Weneckiej. Albańczycy zaś, ponownie zajęli Peloponez.
Miejscem akcji jest Grecja, której krajobraz został malowniczo przedstawiony na samym początku powieści. W tekście wymieniony też został przylądek Sunion oraz port w Pireusie.
Motywy
Śmierć
Leila zakochuje się w Giaurze. Decyduje się uciec od swojego męża i za tę zdradę płaci własnym życiem. Odtąd Giaur już nigdy nie będzie szczęśliwy. Do końca swych dni pamięta o swojej ukochanej i nigdy nie przestaje jej kochać. Dopiero śmierć jest dla niego ukojeniem.
Miłość
Miłość Leili i Giaura jest uczuciem silnym, lecz zakazanym. Leila jest jedną z żon Hassana i za swoją zdradę ponosi śmierć. Taki jest zwyczaj muzułmański. Giaur nie potrafi się odnaleźć po śmierci wybranki, jest nieszczęśliwy. Idealizuje Leilę w swoich wspomnieniach. Żyje przeszłością. Pragnie tylko śmierci, która byłaby dla niego ukojeniem w cierpieniu. Nie stosuje się do ograniczeń religijnych i kulturowych. Uważa, że każdy człowiek ma prawo do miłości.
Cierpienie
Giaur cierpi z miłości do pięknej Leili, która uczucie do niego przypłaciła własną śmiercią. Nic nie może przynieść mu ukojenia i pociechy w bólu po jej stracie. Wprawdzie w akcie zemsty zabija jej męża, lecz śmierć ta nie przynosi mu spokoju. Giaur cierpi do końca swych dni.
Zemsta
Giaur zabija Hassana w walce, lecz robi to z zemsty za śmierć Leili. Ten czyn nie daje Giaurowi pocieszenia. Wprawdzie do końca swych dni nie żałuje tego, co zrobił, lecz nic nie jest w stanie ugasić jego bólu po stracie ukochanej.
Samotność
Giaur kieruje się własnymi zasadami. Nie dba o to, iż są one sprzeczne z tradycją kulturową i religijną. Dla niego liczy się jedynie wolność jednostki. Przypłaca to samotnością i wykluczeniem ze społeczności. Jest obcym wśród ludzi Wschodu (ma inny kolor skóry, wyznaje inną religię), lecz nie znajduje także miejsca wśród ludzi Zachodu ( wyróżnia się nawet spośród mnichów, mimo iż przywdział habit, jego postawa budzi grozę, a motywy postępowania są niezrozumiałe, ponieważ nie są one w zgodzie z ogólnie przyjętymi zasadami).