|
William Turner, Autoportret (1798) |
Biografia
William Turner urodził się w 1775 r. w Londynie. Był synem ubogiego, ale znanego golibrody. Nie zdobył gruntownego wykształcenia, nie mówił w żadnym obcym języku. Fascynowała go jednak twórczość poetów starożytnych: Homera, Owidiusza i Wergiliusza. Bardzo wcześnie zaczął rysować i malować. Jego nauczycielem był m.in.: Joshua Reynolds. W młodości sporządził bardzo wiele szkiców z podróży po Anglii, Szkocji, Walii, Francji, Szwajcarii i Włoszech.
Turner już jako nastolatek zaczął pokazywać swoje prace w Królewskiej Akademii, a w 1802 r. został oficjalnym członkiem Akademii. Miał również własną galerię w domu przy Harley Street. Turner nie lubił jednak wielkomiejskiego trybu życia i najchętniej przebywał w samotności. Zakupił kilka domów i w nich spędzał czas na malowaniu. Malarz dorobił się ogromnej fortuny, którą zapisał w spadku na przytułek dla bezdomnych artystów. Większość swoich prac pozostawił natomiast Galerii Narodowej. Zmarł w 1851 r.
Twórczość
William Turner jest przede wszystkim pejzażystą. Wydarzenia i ludzie nigdy nie znajdują się w centrum jego zainteresowania. Turnera fascynuje natura i rola światła w obserwacji oraz portretowaniu świata. To krajobraz i zjawiska przyrody odgrywają najważniejszą rolę w przedstawianych przez niego scenach historycznych i mitologicznych. Wczesne prace Turnera to np. „Bitwa nad Nilem, gdy o godzinie 10” (1799) czy „Piąta plaga egipska” (1801). Od początku widać tu nakierowanie uwagi na motywy morza, nieba, wybrzeży i poruszających wyobraźnię budowli. Ważnym dziełem malarza jest „Zatonięcie statku Temeraire” (1840), w którym pokazana katastrofa przybiera wymiary wielkiej apokalipsy.
Malarstwo to jest niezwykle wizjonerskie. Z czasem Turner zaczyna skupiać się przede wszystkim na przestrzeni i ukazywaniu dynamiki obrazu. Uważa się, że w jego twórczości pojawiają się cechy zwiastujące impresjonizm. Pod tym względem wyróżnia się obraz z 1842 r. „Deszcz, para, szybkość” przedstawiający pędzący pociąg. Za impresjonistyczną wyobraźnią Turnera przemawia przede wszystkim cecha, którą Mieczysław Porębski nazywa luminizmem, czyli szczególna wrażliwość na światło. Obrazy Turnera inspirowały między innymi Moneta.