 |
| Theodore Gericault - autoportret |
Theodore Gericault urodził się w 1791 r. pod Paryżem. Wcześnie stracił matkę, sam też żył zaledwie 33 lata. Jego nauczycielami malarstwa i rysunku byli Carl Varnet i Guerin. Gericault miał jednak już od wczesnej młodości własną wizję sztuki, fascynowało go bowiem nie tyle wierne kopiowanie natury, co subiektywne jej przedstawianie. Interesował się malarstwem barokowym, a więc bogactwem kształtów i kolorów.
Zadebiutował jako artysta scenami współczesnymi, przedstawiającymi pozbawione klasycznego heroizmu epizody walk Wielkiej Armii Napoleona. Co ciekawe, większe uznanie niż we Francji zdobył w Londynie, gdzie wystawił swój najważniejszy obraz „Tratwa Meduzy”. Tam też zainteresował się dziełami Constable'a i techniką litografii.
W 1816 r. malarz odwiedził Rzym, gdzie zetknął się z twórczością Michała Anioła i zaczął inspirować się nią w swoich pracach. Gericault zmarł przedwcześnie, na skutek upadku z konia, w 1824 r.
Twórczość Theodore'a Gericaulta
 |
| Theodore Gericault, Portret kobiety uzależnionej od hazardu |
Już we wczesnych pracach Gericaulta – „Oficer szaserów” (1812) i „Ranny kirasjer” (1814) - zaznacza się odmienność wizji tego malarza od jego poprzedników. Widać tu bowiem fascynację dwuznacznym urokiem przegranej. Artystę interesuje przede wszystkim romantyczny nastrój klęski, ponadto ważne jest dla niego wywarcie określonego wrażenia na odbiorcy: zdumienia i podziwu. Inspiracje Michałem Aniołem widać z kolei w „Wyścigach konnych luzaków w Rzymie” (1817).
Sztandarowym dziełem malarza jest natomiast słynna „Tratwa Meduzy”, czyli obraz zainspirowany autentycznym wydarzeniem z 1816 r. Gericault nawiązuje tutaj swoją techniką do malarstwa barokowego: chętnie posługuje się światłocieniem, kontrastem i specyficznymi motywami Praca ta stanowi syntezę historycznego i alegorycznego ujęcia tragedii rozbitków statku.
Uważa się, że ostatnie obrazy artysty zdradzają powinowactwo z wyobraźnią Goi. Mamy tu bowiem do czynienia z obserwacją umysłowo chorych i wyrzutków społecznych. Uwaga Gericaulta zostaje skierowana na niezbadaną przestrzeń podświadomości oraz granicy pomiędzy rozumem i szaleństwem.