Hrabia to ostatni męski potomek rodu Horeszków, co łączy go z Tadeuszem, który z kolei jest ostatnim z rodu Sopliców. Bohater przybywa do Soplicowa z zagranicy z powodu procesu o zamek. Hrabia przechodzi w toku akcji „Pana Tadeusza” wyraźną przemianę, która jest zgodna z biografią bohatera romantycznego.
Dusza romantyka
Hrabia to typowy romantyk. Sposób bycia bohatera, strój i zainteresowania odzwierciedlają jego melancholijną, ale też kosmopolityczną naturę. Hrabia ubiera się bowiem zgodnie z modą angielską, świetnie jeździ konno i uwielbia gotycką literaturę. Można tak sądzić na podstawie zainteresowań mężczyzny. Kiedy przybywa do Soplicowa, chce usłyszeć od Gerwazego historię starego zamku, która być może zainspiruje jego poetycką wyobraźnię. Hrabia potrafi docenić nie tylko sztukę, ale również naturę. Chętnie maluje pejzaże, jednak jego melancholijną osobowość fascynują raczej zachodnie krajobrazy. Bohater poszukuje zatem dziwnych i wyrafinowanych rozrywek, charakterystycznych dla romantycznych osobowości epoki.
Nieszczęśliwy kochanek
Mężczyzna szybko znajduje wspólny język z Telimeną. Wspólnie mogą bowiem rozmawiać o sztuce i literaturze. Mają również podobną wrażliwość. Ich romans przypomina uczucie sentymentalnych kochanków. Kiedy Hrabia odjeżdża Telimena ofiarowuje mu swoją wstążkę, którą on niczym średniowieczny rycerz zawsze nosi przy sobie. Okazuje się jednak, że jak każdy romantyczny kochanek, Hrabia nie może być szczęśliwy. Niewierna Telimena zdradza bowiem swojego amanta i zostaje narzeczoną Rejenta. Kiedy Hrabia się o tym dowiaduje, pomimo gotowości kobiety do porzucenia Rejenta, nie potrafi wybaczyć jej tej zniewagi.
Gwałtowna osobowość
Znamienne jednak, że przy całym swoim egzaltowaniu Hrabia potrafi nieźle sprawdzić się w walce. Poruszony opowieściami Gerwazego i jego płomienną argumentacją, dokonuje zajazdu na Soplicowo i więzi jego mieszkańców. Potem jednak naprawia swój błąd i wspólnie z towarzyszami walczy z Moskalami. Potrafi również pogodzić się z Tadeuszem, którego uważał za swojego głównego rywala. Pojednanie to ma wymiar symboliczny, chodzi tu bowiem o zjednoczenie zwaśnionych Polaków w imię wyższego celu – wspólnej walki z wrogiem:
Walczmy z sobą stałością, żalem i cierpieniem,
A wrogów naszych mężnym ścigajmy ramieniem.
Bohater narodowy
Jako zawiedziony kochanek Hrabia postanawia poświęcić się dla ojczyzny. Mimo swojego wielkiego majątku, dzięki któremu mógłby się wykupić od zemsty Moskali, decyduje się na emigrację. Mówi:
Nie mogę być kochankiem, będę bohaterem;
W miłości, troskach, sławy zwę pocieszycielki,
Gdy jestem nędzarz sercem, będę ręką wielki.
Co więcej, bohater na polu walki osiąga wielkie sukcesy, a ponadto poświęca znaczna część swojego majątku na ufundowanie wojskowego pułku.