Bajka to krótki utwór literacki służący moralnej nauce. Zalicza się ją do gatunków epickich, choć ma też wiele cech lirycznych. Bajki mają najczęściej żartobliwy charakter, opowiadają proste historie zawierające morał. Morał może być wyrażony bezpośrednio, wówczas najczęściej znajduje się na końcu utworu – choć zdarza się, że autorzy umieszczają go na wstępie – lub pozostawać w sferze domysłu czytelnika.
Charakterystyczną cechą bajki jest jej alegoryczność, wyraźna szczególnie w bajce zwierzęcej. Tradycja przypisała niektórym zwierzętom pewne ludzkie cechy i tak, na przykład, lis symbolizował osobę chytrą, mrówka pracowitą, jagnię niewinną, a wilk – okrutną. Dzięki tego rodzaju skojarzeniom, „skrótom” bajki stawały się bardziej zwięzłe i – jednocześnie – treściwe.
Bajki dzieli się na narracyjne, o nieco bardziej rozbudowanej fabule oraz epigramatyczne, które są bardzo zwięzłe. W bajkach epigramatycznych do minimum zostaje sprowadzona fabuła i charakterystyka bohaterów.
Pierwsze bajki powstawały już w starożytnej Grecji, ok VIII w. p.n.e. Spośród twórców gatunku można wymienić Hezjoda oraz najwybitniejszego przedstawiciela tego gatunku w antyku – Ezopa. Ezop był niewolnikiem żyjącym