Oświecenie w Europie datuje się na okres od końca XVII wieku do początku XIX. W tym czasie w sztuce panowało kilka istotnych nurtów: klasycyzm, rokoko i sentymentalizm. Granice między nimi nie są jednoznaczne. Poszczególne tendencje wzajemnie się przenikały, w różnych dziedzinach sztuki przyjmując różne formy.
Kontynuację renesansowych idei stanowił styl klasycystyczny nawiązujący do sztuki antycznej. Styl ten dominował w latach 1720-1770 i stanowił swego rodzaju pomost pomiędzy barokiem a oświeceniem. Zwolennikiem klasycyzmu był Ludwik XIV. Jego siedziba, paryski Wersal, to doskonały przykład zamiłowania do klasycznego piękna. Otaczający pałac ogród jest proporcjonalny, regularny i harmonijny, choć i w nim później pojawią się elementy charakterystyczne dla nastrojowego sentymentalizmu. Zarówno Łuk Triumfalny, jak i liczne niskie, ale rozległe pałacyki postawione na planie prostokąta to świetne przykłady sztuki klasycystycznej.
 |
| Oranżeria w Wersalu/ fot. Urban (30.01.2005) [na] wikipedia.org |
Przejawem klasycyzmu w europejskiej architekturze są liczne okrągłe kościoły zwieńczone kopułą. Architektura dążyła do zwartości bryły, prostoty, symetrii i ograniczenia zdobnictwa. W tym czasie powstawało wiele budynków na planie prostokąta, o białych fasadach