Oliver Cromwell – Pochodzenie
Oliver Cromwell urodził się w Huntington 25 kwietnia w roku 1599. Jego rodzicami byli Robert oraz Elżbieta ze Stewartów. Oliver pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej. Zdobyła ona jednak majątek oraz pozycje w skutek błyskotliwej kariery jednego z członków rodu – Thomasa Cromwella.
Ten ostatni był głównym wykonawcą konfiskaty majątków kościelnych, w okresie panowania króla Henryka VIII, po wydaniu przez monarchę Aktu supremacji z roku 1534. Istotnym wydarzeniem dla Cromwellów była adopcja przez Thomasa syna jego siostry Katarzyny – Ryszarda Williamsa, który przyjął dzięki temu nazwisko Cromwell.
Młody Olivier odebrał wykształcenie w kolegium huntingdońskim oraz spędził rok na uniwersytecie w Cambridge. Do stolicy wyjechał w roku 1620 – tam też zyskał doświadczenie prawnicze. W tym samym roku ożenił się z Elizabeth Bouchier, z którą miał ośmioro dzieci.
Ich czwarty syn – Richard Cromwell, został podobnie do ojca lordem protektorem Anglii oraz Szkocji. Oliver został wybrany po raz pierwszy do Izby Gmin w roku 1628, był to jednak okres rządów Karola I Stuarta, który niedługo po tym rozwiązał parlament i rządził jednoosobowo aż do roku 1640.
Oliver Cromwell – Dokonania
Błyskotliwa kariera polityczna Olivera Cromwella rozpoczęła się w toku wojny domowej między parlamentem a wcześniej wspomnianym królem – Karolem I. Oliver stanął po stronie parlamentu i już wkrótce zasłynął jako doskonały przywódca i organizator. W kwestiach związanych z armią, Cromwell wzorował się na królu szwedzkim, doskonałym strategu i dowódcy z okresu wojny trzydziestoletniej – Gustawie II Adolfie.
Największe zwycięstwo, które zadecydowało o ostatecznej porażce króla, Cromwell odniósł dowodząc wojskami parlamentu w roku 1645 pod Naseby. Po tych wydarzeniach przejął faktyczną władzę w Anglii. Po zajęciu Londynu w roku 1648, doprowadził do ścięcia Karola I w następnym roku oraz ogłosił Anglię republiką.
W roku 1650 przyłączył do Anglii Irlandię, a już rok później Szkocję. Dzięki temu zapewnił swojemu krajowi dominującą rolę w ówczesnej Europie. Następnie w skutek nadań ziemi w zajętych krajach, które przypadły jego oddanym żołnierzom, Cromwell mógł już sięgnąć po władzę dyktatorską.
Pod koniec roku 1653 ogłosił się lordem protektorem – regent sprawujący najwyższą władzę w państwie podczas nieobecności króla. Na swojego następcę wyznaczył syna, chociaż sprawowany przez niego urząd nie był dziedziczny.
W czasie swojego panowania, rządy Cromwella charakteryzowała protekcyjna polityka gospodarcza. W roku 1651 wydał Akty Nawigacyjne, które były wymierzone przede wszystkim w posiadającą najsilniejszą wówczas flotę handlową – Holandię. Akty te stanowiły, iż towary do Anglii mogły być przywożone tylko na statkach angielskich lub na statkach państwa, gdzie towary zostały wyprodukowane.
Oliver Cromwell zmarł 3 września w roku 1658 z niewiadomych do końca przyczyn. Podobno przed śmiercią jego ostatnie słowa miały brzmieć „Dzieło moje skończone”. Faktycznie rządzący między okresem panowania pierwszych Stuartów, a restauracją monarchii i powrotem do władzy członków szkockiej dynastii, Cromwell zmienił oblicze Anglii, która od tej pory zajmowała wysoką pozycje wśród mocarstw światowych.
Lord Protektor został pochowany w opactwie westminsterskim – miejsce pochówku angielskich głów koronowanych. Po przywróceniu monarchii jego ciało wydobyto z grobu, po czym publicznie powieszono na szubienicy. Następnie pochowano go prawdopodobnie w przypadkowym miejscu w Londynie. Do dziś zwłoki Olivera Cromwella spoczywają w nieznanym miejscu.